| |
| | Το απροχώρητο |  | | |
Έχει φτάσει η ζωή μου στ’ απροχώρητο
σκόρπιες σκέψεις στο μυαλό μου τ' αδιαχώρητο
τι να κάνω, που να πάω, πώς να πορευτώ
μην ξεχάσω απ’ τη βιασύνη να ερωτευτώ
Απ’ τους άλλους θα κρατήσω τα καλύτερα
ποιος ο λόγος να πονάω για τ' ανείπωτα
μ’ ένα βιβλίο ανοιχτό για συντροφιά
μοναχή μου θα τραβήξω την ανηφοριά
Φεύγει ο χρόνος κι η καρδιά μου στα αζήτητα
πάτα γκάζι, άσε φρένο, δώσε ταχύτητα
να προλάβω να χαρώ, να μην ξεγελαστώ
μ΄ έρωτα να μεθύσω, μ’ έρωτα να ξεχαστώ
Αλλιώς τα ‘χα υπολογίσει, αλλιώς μου ήρθανε
τα όνειρά μου σε μια ξέφρενη πορεία χαθήκανε
ποιος θα πάρει την ευθύνη, ποιος θ’ απολογηθεί
έτσι είναι η ζωή μας, λίγοι οι τυχεροί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Σκόρπιες σκέψεις, Σκόρπιες λέξεις | | | |
|
Antonia
15-06-2007 @ 02:57 | καλημέρα σε όλη την στιχο-παρέα | | deti
15-06-2007 @ 06:45 | ::smile.:: | | agrampeli
15-06-2007 @ 06:55 | πολύ ωραίο ::yes.:: ::hug.:: | | MARGARITA
15-06-2007 @ 07:05 | Κρύβει μια πίκρα....καλό μεσημέρι Αντωνία ::smile.:: | | Νεφελοβάτης
15-06-2007 @ 17:44 | Παραπονεμένο και γλυκόπικρο, όμορφο Αντωνία.
Καλό ξημέρωμα. ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
