| |
Το πρώτο σκίρτημα της μέρας φανερώνει
όσες ψυχές το φως ζητούν
μα στις αλύτρωτες ψυχές δεν ξημερώνει
σημάδι ότι βαθιά πονούν
Είναι ψυχές που αιμορραγούν
και προδομένες ξαγρυπνούν
γιατί τα όνειρα πληγώνουν
σκαλίζουν μνήμες και ματώνουν
Όταν χαράζει το φως της μέρας τις τυφλώνει
στη νύχτα διέξοδο ζητούν
το μαύρο πέπλο της μοιάζει να τις λυτρώνει
γιατί σκεπάζει όσα πονούν
Ψυχές που ονειρεύτηκαν
με πάθος ερωτεύτηκαν
κι έγινε τ’ όνειρο εφιάλτης
κι ο έρωτας ψυχής σατράπης
Μια σπίθα ελπίδας έχει μέσα τους παγώσει
γι αυτήν μονάχα ζουν
κάποια στιγμή μια αφορμή θα τη φουντώσει
στο φως της μέρας θ’ ανοιχτούν…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
