Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κόκκινο ποτάμι επιστροφής
 Σε μια μικρή φέτα σελήνης και στον “Διάφανο” που ‘καναν την επιστροφή μου ανεκτή… καλή βδομάδα στιχόπολη
 
Το ποτάμι πάντα κόκκινο επιστρέφει
Με μια βασανιστική επιμονή
επιβραδύνει τη σκέψη στα αναγκαία
Τρίχρωμη η αγάπη
Τριήμερη η απόδραση
Τριμερής η συμφωνία
Κι ένας κόκκος άμμου στο παπούτσι
σε φέρνει πίσω… και πιο πίσω

Το κυανό χαμόγελό σου
ήταν ακόμη εκεί
σκαλισμένο στο μεγάλο βράχο
Τότε, είχες γελάσει
με την επιμονή μου
να χαράζω την ευτυχία
σε σκληρές επιφάνειες
άφθαρτες

Έλεγες, πως τα κύματα σου
θα εξαφανίσουν τα σημάδια
στην πρώτη φουρτούνα
Κι όμως!
Ήταν ακόμη εκεί
το χθες χαραγμένο
σαν χθες ειπωμένο
λατρεμένο

Ένα μόριο κόκκινου φωτός κι εγώ,
επιστρέφω
από κει που άγγιξαν οι μέρες
τα θαλασσινά μου δάχτυλα
Έφτιαξα πάλι καράβι
Ξύνοντας μια φλούδα γέρικου πεύκου
ξεβρασμένη στη στεριά
- ιστίο η μοναχική ελπίδα του-
Το ‘ριξα στο πέλαγος
…κι έφυγα

Στο ρυθμό της ενήλικης ζώνης
θερινού συνωστισμού
επέστρεψα
…μ’ ένα δυνατό φρενάρισμα




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      blue velvet
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
ΧΡΗΣΤΟΣ 43
17-06-2007 @ 18:59
Ολική επαναφορά για όλους μας..
Με το φωτάκι της μνήνης, να καίει αιώνια,
στάζοντας πόθους και στιγμές στην άκρη της νύχτας...
Καλή μας μέρα Στέλλα.
name_dsp
18-06-2007 @ 00:04
Στέλλα, Καλημέρα!
Όλο αποδράσεις κι επιστροφές τελευταία!
Αλλά εμένα πιο πολύ
από τα κυανά, τα κόκκινα, τα τρίχρωμα,
μου άρεσε ... το δυνατό φρενάρισμα! ::smile.:: ::love.::
foteinos
18-06-2007 @ 00:10
...καλως ήρθες, μόριο κόκκινου φωτός...ένα άλλο κόκκινο μόριο σε συναγωνιστικούς χαιρετισμούς, μέσα από το ίδιο ποτάμι... ::love.:: το φρενάρισμα ακούστηκε μέχρι εδώ ::yes.::
χρήστος
18-06-2007 @ 00:54
Στο ρυθμό της ενήλικης ζώνης
θερινού συνωστισμού
επέστρεψα
…μ’ ένα δυνατό φρενάρισμα

πολύ πολύ καλό Στέλλα, καλημέρα
Ηπειρωτης
18-06-2007 @ 01:33
::up.:: καλημερα Στελλα.....εξαιρετικο ::yes.::
ΑΙΟΛΟΣ
18-06-2007 @ 01:54
Το δυνατό σου φρενάρισμα δεν στάθηκε αρκετό ν΄ αποφύγω τον ίλιγγο
και την γοητεία από την πρόσκρουση, το άγγισμα μάλλον με το υπέροχο γραπτό σου…
«Το ποτάμι πάντα κόκκινο επιστρέφει…» ορμητικό κι ανεξέλεγκτο…
Με συγκινείς πάντα και με αγγίζεις Στέλλα μου…
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου… Καλή εβδομάδα…
::hug.::
Βασίλης Ιωαννίδης
18-06-2007 @ 02:36
Καλως ηρθες πίσω Στέλλα μου! εκτός απο άμμο έφερες και κατι πιο πολυτιμο..φιλια
TAS
18-06-2007 @ 02:58
Τρίχρωμη η αγάπη – θα χει και κόκκινο, μέσα…σίγουρα…
Όσο κι αν επιστρέφει το ποτάμι… γιατί αυτή η επιβράδυνση;
Ο περιορισμός στα αναγκαία; Ένας κόκκος άμμου, είναι
ολόκληρο το σύμπαν κι εσύ το ξέρεις …πίσω απ’ το
χαμόγελο που χαράζεις στις σκληρές επιφάνειες για
ανυποψίαστες αναγνώσεις...Μόνη σου στήνεις το σκαρί,
και η μοναχική φυγή - επιστροφή, τροφή για τους αδαείς συνωστιζόμενους…
που σαστισμένοι παρακολουθούν το επεισοδιακό φρενάρισμα…
annaΤi
18-06-2007 @ 03:13
βεβιασμένες πορείες, σε διαδρομές χαραγμένες στο βράχο...
χειρόφρενο-αναστροφή-λιωσμένα ελαστικά-πρώτη-φύγαμε...
Στέλλα... ::hug.::
ΛΕΩΝ53
18-06-2007 @ 03:56
Καλημέρα Στέλλα και καλή εβδομάδα

Υπέροχη όπως πάντα.....το δυνατό σου φρενάρισμα...αντηχεί ακόμη στα μηνίγκια μου....

Ηλίας
justawoman
18-06-2007 @ 04:01
Καλημέρες στιχόπουλα
Φρίκη αυτή η ζέστη κι όλο ανεβαίνει ο υδράργυρος

Τάσο μου το σχόλιό σου θέλει πιο πολύ μελέτη απ' το ποίημά μου ::rol.::

φιλιά δροσερά σε όλους/ες
::kiss.::
balistreri
18-06-2007 @ 04:02
Ποιος Διάφανος; του Θανάση; Κι εγώ γύρισα...ντέφι!
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
18-06-2007 @ 04:32
Καλημέρα Στέλλα, πρώτα μας τσουρουφλίζεις και μετά μας δροσίζεις με φιλιά.. καλοδεχούμενα όλα.. ::smile.::
ΑΠΡΙΛΗΣ
18-06-2007 @ 11:15
Όμορφο ποίημα με τέλος ιδιαίτερο.
mikrimagissoula
18-06-2007 @ 11:28
Το φρενάρισμα έπιασε...άλλα εγώ βρέθηκα έτσι κι αλλιώς κάτω απ΄τις ρόδες σου...για το χαραγμένο χθες,για το κυανό χαμόγελο και εκείνο το γέρικό πεύκο!!!
Μοναδική Στέλλα... ::love.::
SΤAVRIANNA
18-06-2007 @ 12:01
ΥΠΕΡΟΧΟ
::love.::
Αγνή
18-06-2007 @ 12:33
Ο ερυθρός ποταμός σου, από αίμα και φως....
Ήτανε που λες ένα ποτάμι που πήγαινε και ερχόταν
σε όλα τα χρώματα, έπαιρνε τις θλίψεις κι έφερνε τις
χαρές....!
Αλλά και το ιστιοφόρο σου, βρήκε λιμάνι σε άγνωστη γη...
Εν τω μεταξύ χάρη στο φρενάρισμά σου, μόλις που
σώθηκε ένα παρδαλό αλεπουδάκι...
::yes.:: ::yes.::
justawoman
19-06-2007 @ 03:56

Αγνή, τι σχόλιο!

Μια εικόνα φίλοι μου που μόνο λεκτική σχέση έχει με το ποίημα
συγκλονιστική κατά τη γνώμη μου... αναφέρεται στο ψάρεμα δελφινιών...
http://www.speedyshare.com/157621931.html

Σας ευχαριστώ παιδιά για την ουσιαστική συμμετοχή σας
::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο