| |
Απαλά ο νέος άνεμος φυσούσε
Ίσα ίσα τα μαλλιά μας χάιδευε
Δεν αναρωτήθηκε κανείς, κανείς δεν απορούσε
Γιατί ήρθε, γιατί όλους μας κολάκευε;
Το άγγιγμα του τρυφερό, γλυκό
Γοήτευε τα πλήθη αλλά και ένα ένα τα άτομα
Σχεδόν τυφλοί, δεν βλέπανε το φανερό
Κι ο άνεμος μπόρα έγινε παράτολμα
Καταστροφές δεινά και δάκρυα
Σε όσους τις ζωές είχε εισέλθει
Λεηλατούσε τρυφερά και όχι αγρία
Και έτσι αυτός που κλαίει, δεν το καταλαβαίνει
Μπορείς και να σκοτώσεις με φτερό ενός πουλιού
Μπορείς φιλώντας να δηλητηριάσεις
Μπορεί του ανέμου νέου δροσερού
Να μη θες να αντικρίσεις τις δόλιες αποφάσεις…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
