| |
| | Mantis Part #07 |  | | | Η συνέχεια... | | |
Ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα!!! Πρέπει να ήταν η πιό μεγάλη ανάσα της ζωής μου! Βρισκόμουν στο κρεβάτι μου, μισοσικωμένος και μούσκεμα από τον ιδρώτα. Ακόμα είχα στο μυαλό μου τις εικόνες της ηρεμίας, της γαλήνης και του πολέμου. Ακόμα άκουγα τις φωνές των στρατιωτών μου που έπεφταν νεκροί μπροστά μου. Δεν μπορεί να ήταν όλο αυτό απλά ένα όνειρο. Ήταν πολύ αληθινό.
-Δεν μπορεί!!! μου ξέφυγε και φώναξα λίγο δυνατά.
-Τι δεν μπορεί; μόλις είχε μπει η αδελφή μου μέσα στο δωμάτιο ακούγοντας τις φωνές μου.
-Τίποτα. Απλά είδα ένα πολύ ζωντανό όνειρο.
-Εφιάλτης θα ήταν. Ταλαιπωρήθηκες χτες αρκετά το βράδυ. Έλα ηρέμησε τώρα και ξεκουράσου. Είσαι σπίτι, ασφαλής.
-Κι άλλο να ξεκουραστώ;
-Τι κι άλλο καλέ; Δεν έχεις δεκαπέντε λεπτά που ξάπλωσες.
Έπαθα σοκ! Δεν ήταν δυνατόν αυτό. Ήταν απίστευτο. Μέσα σε δεκαπέντε λεπτά έζησα τόσα πολλά γεγονότα και καταστάσεις; Κοίταξα το ρολόι. Όντως η αδελφή μου δεν μου έκανε πλάκα. Είχαν περάσει μόνο 13 λεπτά. Δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω. Να κοιμηθώ πάλι; και αν έβλεπα πάλι κάτι παρόμοιο; Μήπως να σηκωθώ και να πάω καμιά βόλτα να καθαρίσει το μυαλό μου; Ήθελα να πω στην αδελφή μου τι είδα στον ύπνο μου αλλά ήξερα τι θα μου έλεγε...
[I]"Ένα όνειρο ήταν και μαζί με την ταλαιπωρία και την φαντασία σου είδες ό,τι είδες"[/I]
Το μυαλό μου άρχισε να τρελαίνεται με τόσες πολλές σκέψεις που έκανα γρήγορα και έτσι έπιασα το κεφάλι μου γιατί με έπιασε πονοκέφαλος.
-Κάτσε να σου φέρω ένα παυσίπονο. Από μακριά φαίνεται ότι έχεις πονοκέφαλο και γι'αυτό δεν μπορείς να κοιμηθείς.
-Ίσως αυτό να φταίει, της είπα.
-Επιστρέφω αμέσως. Σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο να μου φέρει μία ασπιρίνη. Αφού την πήρα σκέφτηκα να δοκιμάσω πάλι να κοιμηθώ. Αυτη τη φορά κοιμήθηκα ήρεμος και κοιμήθηκα αρκέτα. Πέντε περίπου ώρες κοιμόμουν γιατί όταν σηκώθηκα είχε ξεκινήσει να σουρουπώνει. Αφού σηκώθηκα από το κρεβάτι, κατέβηκα στην κουζίνα και έφαγα φαγητό. Μετά έκατσα να δώ λίγο τηλεόραση και κατά τις οχτώ σκέφτηκα να κάνω μια βόλτα.
Αφού φόρεσα ένα τζινάκι και μια απλή μπλούζα, βγήκα από το σπίτι και άρχισα να περπατάω. Δεν πήγαινα κάπου συγκεκριμένα. Τα πόδια μου με πήγαιναν μόνα τους. Σταμάτησα σε ένα στενάκι γιατί ένιωθα ότι πρέπει να σταματήσω. Ήταν αδιεξοδο και είχε λίγο φωτισμό. Στα μέσα του στενού είδα δύο τύπους να ψαχουλεύουν μία μεγάλη τσάντα. Παρ'όλο που ήθελα να φύγω παρέμεινα εκεί κοιτάζοντάς τους έντονα. Τόσο έντονα που ο ένας από τους δύο είδε ότι στεκόμουν εκεί και σκούντιξε τον φίλο του για να με δει και αυτός. Ήταν τύποι του δρόμου. Αλήτες. Κάτι είχαν κάνει γιατί μόλις με είδαν έκρυψαν την σακούλα που ψαχούλευαν νωρίτερα. Ο ένας από τους δύο, ο ψηλός, άρχιζε να με πλησιάζει με ένα ύφος θυμωμένο και έτοιμο να εκραγεί.
-Τι θες εδώ φίλε; φύγε αμέσως. Άκουσες; δεν έχεις καμιά δουλεία εδώ! και συνέχισε να με πλησιάζει απειλητικά.
-Καλά κουφός είσαι; γυρεύεις φασαρίες; και τότε έκανε κάτι που προκάλεσε την πρώτη μου αντίδραση.
-Αυτό να μην το ξανακάνεις!!! Κατάλαβες αλήτη;
Αυτό που είπα δεν τους άρεσε καθόλου γιατί και ο άλλος σηκώθηκε και ήταν έτοιμος να έρθει να βοηθήσει το φίλο του.
-Τι έγινε μαγκάκο; δεν σου αρέσει να σε σπρώχνουν; αν όχι τότε ξεκουμπίσου από δω για να μην έχουμε κάνα "ατύχημα". Και τότε το ξανάκανε. Με έσπρωξε για δεύτερη φορά. Εκείνη τη στιγμή άρχισα μέσα μου να βράζω. Σχεδόν δεν ένιωθα τον εαυτό μου. Στην τρίτη φορά που επιχείρησε να με σπρώξει θόλωσα. Είδα τον τρόμο στα μάτια του, όταν του έπιασα τα χέρια και του τα έσφιξα. Ο φίλος του έβγαλε ένα σουγιά από την τσέπη του και άρχισε να τρέχει κατά πάνω μου. Τελευταία στιγμή του έριξα μια δυνατή κλωτσιά στην κοιλιά και πήγε αρκετά μέτρα μακριά. Άφησα τα χέρια του άλλου και τον σήκωσα ψηλά σαν να ήταν πούπουλο και τον πέταξα με δύναμη, σε κάτι σκουπιδοντενεκέδες κοντά στον φίλο του.
Δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Ένιωθα πολύ οργή. Άρχισα να περπατάω προς το μέρος του ενός που πέταξα στον τοίχο και μόλις έφτασα κοντά του, έκανε μια ξαφνική κίνηση να μου καρφώσει το σουγιά στο στήθος αλλά του έπιασα το χέρι και του πήρα το σουγιά. Με με το άλλο χέρι τον είχα πιάσει από τον λαιμό και τον είχα σηκώσει ψηλά. Ο φίλος του ήταν ήδη όρθιος με ένα ένα μεγάλο σίδερο που είχε βρει στα σκουπίδια και είχε έρθει ήδη από πίσω μου και ετοιμαζόταν να μου ρίξει.
Τον αντιλήφθηκα αμέσως λες και είχα κάποια έκτη αίσθηση και έτσι γύρισα το κεφάλι μου προς τα εκείνον. Δεν έχασε ευκαιρία και μου έδωσε μια δυνατή ριξιά στο κεφάλι. Το παράξενο ήταν ότι όχι μόνο δεν πόνεσα άλλα ακούστικε λες και το σίδερο του χτύπησε σε ένα άλλο σίδερο. Πέταξα το σουγιά και έπιασα και τον άλλον από το λαιμό. Έχασε και αυτός το χρώμα του και άφησε το σίδερο που κράταγε. Τους χτύπησα μεταξύ τους και τους πέταξα μακριά, όπου με πολύ δυσκολία σηκώθηκαν και έφυγαν ουρλίαζοντας.
Είχαν περάσει δέκα λεπτά και εγώ στεκόμουν στο ίδιο σημείο χωρίς να κάνω τίποτα. Σιγά σιγά σήκωσα να χέρια μου και τα κοίταξα. Άρχισα να συνειδητοποίω το είχε συμβεί. Πήγα από μόνος μου σε ένα άσχετο σημείο μέσα στη νύχτα και έδειρα δύο τύπους με άνεση. Τότε θυμήθηκα ότι αυτοί οι δύο ψαχουλεύαν μία τσάντα. Αφού έψαξα λίγο την εντόπισα πίσω από κάτι σκουπίδια, αλλά μέσα στον πανικό τους να φύγουν την ξέχασαν. Όπως την έπιασα στα χέρια μου ένιωσα κάτι και όταν κοίταξα ήταν ένα σύμβολο μιας τράπεζας. Είχε πολλά λεφτά μέσα και παρ'όλο που είχαμε ανάγκη τα χρήματα θεώρησα σωστό να πάω να τα παραδώσω στην αστυνομία. Έτσι και έγινε. Πήγα στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα και τα έδωσα.
Γυρνόντας σπίτι είχα πολλά ερωτηματικά. Βέβαια κάποια από αυτά είχαν μια λογική εξήγηση αν έπαιρνα υπ'όψην και τα οράματα ή μάλλον τα όνειρα που είδα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Όταν είσαι χάλια, κοιτάξου στο καθρέφτη και χαμογέλα. Ο καθρέφτης θα σου ανταποδώσει το χαμόγελο. | | | |
|
DoSMaN
19-06-2007 @ 17:32 | Ελπίζω να σας αρέσει και αυτό το part...
Μπορείτε να σχολιάσετε κι όλας... δεν κάνει κακό... ::razz2.:: ::razz2.:: | | silmariel
19-06-2007 @ 18:25 | πήγα πίσω,στα προηγούμενα έξι.(δεν σε είχα ξαναδιαβάσει)
και μου άρεσε πολύ..θέλω να δώ που θα το πάς..
θα σε διαβάζω. | | DoSMaN
19-06-2007 @ 20:48 | Ευχαριστώ πολύ silmariel. ::blush.:: ::blush.::
Ελπίζω να σου αρέσει το σύνολο.
Για κάποιον που διαβάζει κατευθείαν αυτό ας ακολουθήσει το παρακάτω λινκ για να τα διαβάσει όλα από την αρχή.
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&sort=alpha&order=asc&poet_id=9289 | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
