Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η αγάπη που δεν έγινε συνήθεια
 
Απλώνω τα χέρια μου να αγγίξω τη σιωπή
Που κουλουριάζεται βαθιά μες στο σκοτάδι
Δίκαιη πως θα 'ναι θαρρώ ανταλλαγή
Λίγες λέξεις μονάχα για ένα χάδι

Μα όπως χάνεται το φως αποκοιμιέσαι
Στη θερμή σοφία των ανθρώπων
Σα σύννεφο στον ουρανό κρεμιέσαι
Κι αναζητάς της ευτυχίας σου τον τρόπο

Στο φεγγάρι δώσε μια κόψ' το στη μέση
Ένα κομμάτι του κράτα για τη μέρα
Που 'ναι μικρή η καρδιά για να χωρέσει
Της ζωής τη σκοτεινή φοβέρα

Χλωμός καθρέφτης η ματιά που με συγκρίνει
Ολοένα τα βράδια που βογκά
Ανάμνηση χρωματιστή που σβήνει
του καλοκαιριού μια παιδική νυχτιά

σωπαίνω να ακούσω της πόλης τη φωνή
αρώματα που φέρνουν νοσταλγία
απ' το όνειρο ξυπνάω συνέχεια την αυγή
μα πως να μπει μες στη ζωή η φαντασία

στάζει η αγάπη στα μάτια ομορφιά
που ζηλεύει η φτερωτή αλήθεια
μα μύρια μίλια είναι τώρα μακριά
η αγάπη που δεν έγινε συνήθεια




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Μενω μόνος μου στο μόνο που μου μένει
 
Ηλιαχτίδα
20-06-2007 @ 03:04
απλωνω τα χερια μου ν αγγιξω τη σιωπη...

μαγικό..
Καλημερα Κωνσταντίνε.. ::rol.::
Κωνσταντίνος2004
20-06-2007 @ 03:16
Καλημέρα Μαράκι
agrampeli
20-06-2007 @ 07:53
πολύ ωραίο ::yes.:: ::smile.::
Ανδρομάχη
20-06-2007 @ 09:50
Παρα πολυ ωραιο....με μετεφερες στον κοσμο σου!
Μπραβο σου! ::yes.:: ::yes.::
elena351
20-06-2007 @ 11:40
::up.:: ::theos.:: ::up.::
CHЯISTOS P
20-06-2007 @ 14:15
άριστος ο ειρμός σου Κωνσταντίνε !
(λίγο το μέτρο σου πρόσεχε...)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο