| |
α’
Ζηλεύω τους ποιητές
Που γράφουν στίχους
Χωρίς να στάζουν
Φαρμάκι στη ψυχή.
β’
Απευθύνομαι σ’ όλους εσάς
Και σας ρωτώ
Το δάκρυ που σας χρωστώ
Γιατί δεν μου το χαρίζετε;
γ’
Κρίμα. Όσα μάζευες
Τόσα χρόνια,
Θα χρειαστούν μόνο
Για να γράψουν οι άλλοι
Το βιογραφικό σου σημείωμα.
δ’
Με τις περιπλανήσεις σου
Μάζεψες μόνο ενοχές.
Οι πραγματικά ένοχοι
Δεν περιπλανιόνται.
ε’
Αφού αυτοκτονείς καθημερινά
Τι μελετάς μια εικονική αυτοκτονία;
Κι αν πετύχει;
στ’
Νέα σου δεν έχω.
Η εικόνα σου στάσιμη.
«Κοιτάζεις σαν ερχόμενη
Μα χαμογελάς σαν όχι».
Τ όνομα μας
σπαταλιόταν απερίσκεπτα
κι ας ήταν καιροί
λιτό-τητος.
ζ’
Δεν με φοβίζει ο θάνατος.
Εκείνο που με αναστατώνει
Είναι στη νεκρώσιμη ακολουθία εκείνο το
«εν λόγω, έργω ή διανοία».
Προπαντός το τελευταίο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
