| |
| | Ιζαμπέλ |  | | |
Σε ένα δωμάτιο φτηνό, παλιού χοτέλ
απόψε φτώχυνε της νύχτας η φαμίλια...
Κι αν έχω τώρα ξανοιχτεί σαράντα μίλια,
θα σε θυμάμαι όπου κι αν είμαι, Ιζαμπέλ.
Αγαπημένο σου με φώναζες Γραικό
κι έλεγες λέξεις -λες- για τη δική μου χάρη...
«Πέρασε μέσα», «Σβης τα φώτα», «Παληκάρι»
Δεν ξέρω τί με έσπρωξε απόψε στο κακό...
Μες στον καπνό κάποιας συνήθειας μου παλιάς,
σ' είπα «πουτάνα, σ' όλους λες τα λόγια ετούτα»
Πήρα φωτιά με κείνο το «filho da puta»...
όμως το ξέρω, όλα ήταν λόγια της δουλειάς.
Παίζουνε μέσα στο σκοτάδι τα κεριά,
μα είναι τα μάτια σου ανοιχτά και παγωμένα...
Ύστερη εικόνα να θωρούν γυμνόν εμένα,
μια να σού φέρνω απά στα στήθια μαχαιριά...
Άλλοι θα κάνουν το σταυρό τους βιαστικά,
κι άλλοι θα ψάξουν στο συρτάρι σου για σκούδα,
μα δε θα τά βρουν... ίσως, νυχτοπεταλούδα,
σ' αυτό που μού 'πες, νά 'χες δίκιο τελικά...
filho da puta = φίλιο ντα πούτα = πουτάνας γιε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 29
Στα αγαπημένα: 6
| | | | | | | |
| | ftx , f(x) , heretiq , gaizkin , epsilon_xi_76 , Ευτύχης Χαιρετάκης | | | |
|
ftx
21-06-2007 @ 03:25 | Η Ιζαμπέλ είναι ξαδέλφη της Γιολάντας του Άσσου...
ξαναπεράστε κι από 'κει
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=27598 | | Δήμητρα
21-06-2007 @ 03:33 | Υπέροχο Ευτύχη.
Όπως και η Γιολάντα του Άσσου.
Καλημέρα. | | balistreri
21-06-2007 @ 03:40 | Καλά....ζωή σε λόγου μας...μαζί με την Ιζαμπέλ μέτρα κι εμένα στα θύματά σου. | | Spartinos
21-06-2007 @ 03:50 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ | | name_dsp
21-06-2007 @ 04:05 | Και τα δυο υπέροχα από τεχνική και θέμα ftx!
Μου άρεσαν και τα δυο εξ ίσου, γιατί μου αρέσει αυτό το είδος θεματολογίας,
όταν δίδεται ποιητικά και με άριστη τεχνική !
Ειναι φυσικό, αφού πρόκειται για ... ξαδέλφες, Γιολάντα και Ιζαμπέλ!
Μήπως υπάρχουν και άλλες ξαδέλφες? Σκέφτομαι να το ψάξω!
Να είσαι καλά! ::smile.:: | | EKI
21-06-2007 @ 04:07 | Υπάρχει και η Αμάντα αλλά είναι πανάκριβη,
Ευτύχη βλέπω οι επιρροές από Καβαδία
δεν σε εγκαταλείπουν ποτέ,
ωραίο πάντως.......πολύ ωραίο | | ΑΙΟΛΟΣ
21-06-2007 @ 04:09 | Θα συμφωνήσω με τον ΕΚΙ..
Είναι θαυμάσιο… καλημέρα…
::smile.:: | | Ανδρομάχη
21-06-2007 @ 04:15 | Πολυ καλο! ::up.:: | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
21-06-2007 @ 04:54 | τώρα που πεθάνανε και οι δύο ελπίζω να ξεμπερδέψαμε με δαύτες ::razz2.::
χωρίς πλάκα όμως
η τελευταία στροφή ειδικά δένει τόσο καλά με ο υπόλοιπο που θα μπορούσε κάποιος να το πει αριστούργημα | | Grisio
21-06-2007 @ 04:55 | Απαλό φτερό με βαριά μελάνι φίλε μου...
... και είσαι σίγουρος ότι το μαχαίρι δεν έχει καμμιά συγγένεια με το μαχαίρι του Καββαδία... όσο το διάβαζα τόσο περισσότερο μου ερχόταν στο μυαλό μουσική Μικρούτσικου... και οι στίχοι μου βγαίνανε με φωνή... Παπακωνσταντίνου...
Καλημέρα...
| | agrampeli
21-06-2007 @ 07:31 | πολύ ωραία και τα δύο ::up.:: ::yes.:: ::smile.:: | | Πάρμας
21-06-2007 @ 08:33 | Και η Αμάντα καλή είναι και η Γιολάντα κι η Ιζαμπέλ κι η Ντέμπι ,η καλόκαρδη πόρνη (ace of spades)!
Τελικά έχω αδυναμία στις πουτάνες. Καββαδίας- ΞεΚαββαδίας είναι εξαιρετικό! | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
21-06-2007 @ 10:36 | Το θαυμασμό μου και στους δυο σας.
Απολαμβάνω απίστευτα. ::smile.:: | | Αγνή
21-06-2007 @ 14:18 | Αν και με ενοχλεί που δεν είναι βίωμα
(εκτός και αν κάνω λάθος), θαυμάσιο!
Βυθισμένο αν θέλεις στην ποιητική
ασφάλεια, αλλά με την εξιδανίκευση
που μόνο έτσι είναι εφικτή και με την
θεατρική καθοσίωσή σου.
| | Denis
21-06-2007 @ 15:06 | Το αληθινό ποίημα, Αγνή, όπως κι αυτό του Ευτύχη, μου φαίνεται πως είναι τόσο ζωντανό, που δεν έχει ανάγκη από τα δεκανίκια της εμπειρικής πραγματικότητας για να υπάρξει αυτοδύναμα κι ανεξάρτητα απ' αυτήν... Δημιουργεί το ίδιο, ακόμα κι εκ του μηδενός, μια ΝΕΑ πραγματικότητα, ηθική, αισθητική κ.λπ., εξίσου χειροπιαστή με τη συμβατική εκδοχή της... Το υποτιθέμενο συγγραφικό αξίωμα, που πλασσάρεται τεχνηέντως και ως συνταγή επαγγελματικής ευδοκίμησης και σταδιοδρομίας, πως ''πρώτα ζούμε, οι ίδιοι ή από διηγήσεις άλλων, αξιόπιστων μαρτύρων, ένα γεγονός, κι ύστερα γράφουμε γι' αυτό'', ίσως είναι ένας ακόμα από τους πολλούς μύθους, που καλλιεργούνται και στην, καθ' υπόθεση, περισσότερο ευρύνοη συγγραφική κοινότητα, κι όχι μόνο... | | Αγνή
21-06-2007 @ 15:14 | Δεκανίκια; Χαχαχαχα. Έλα! Και σόρρυ, αλλά το βρήκα
θαυμάσιο, πάλι επιλεκτικά με διαβάζεις; | | Denis
21-06-2007 @ 15:16 | Εμένα, πάντως, μ' αρέσει πολύ ο τρόπος που αποδίδεις, Ευτύχη, ιδίως με τον τελευταίο κρίσιμο στίχο, ένα, αν αντιλήφθηκα σωστά, είδος πικρής μετάνοιας του ''ήρωα'' για την πράξη του, που αναδύεται μέσ' από την εμβάθυνση της αυτογνωσίας του, η οποία οφείλεται ακριβώς στις περιστάσεις της ζωής του... ::yes.:: | | Αγνή
21-06-2007 @ 15:21 | Γειά σου Denis, απάντηση μηδέν, ε;;; ::laugh.:: | | Denis
21-06-2007 @ 15:34 | Αγνή, δεν σχολίασα ολόκληρη την αξιολόγησή σου για το ποίημα του Ευτύχη, επειδή με τον κεντρικό της άξονα είν' αυτονόητο ότι συμφωνώ! Επέλεξα μεμονωμένα να σχολιάσω, καθ' ο δικαιούμαι, νομίζω, την άποψή σου, ότι σε ενοχλεί που δεν είναι βίωμα (εκτός κι αν κάνεις λάθος)... Κι έγραψα ότι είναι τόσο παραστατικό, ώστε μοιάζει σα να 'ναι απόρροια βιώματος... Αλλά, ακόμα κι αν δεν είναι, δε με πειράζει καθόλου, αφού, άλλωστε, το ποίημα, εξ ορισμού, υπερβαίνει την πραγματικότητα, έστω κι αν, εκτός από μυθοπλαστικά, μπορεί ενίοτε να περιέχει και (αυτο)βιογραφικά στοιχεία... | | ivikos
21-06-2007 @ 16:13 | Δεν είναι μόνο ότι διαβάζω την Γιολάντα
δεν είναι μόνο ότι πενθώ την Ιζαμπέλ
ξέρω της νύχτας το στιλέτο κόβει πάντα
σ΄αυτούς τους έρωτες, στους πύργους της Βαβέλ
μπράβο ρε Ευτύχη υπέροχο | | Αγνή
21-06-2007 @ 16:55 | Denis, προσωπικά θεωρώ πως μόνο ότι διασχίζει
την Σάρκα σου έχει πραγματική αξία να το καταγράψεις,
ακόμα και αν αυτό δεν είναι παρά μιά εμμονή. Το έργο
του Ευτύχη μου άρεσε φοβερά, γιατί οι "υπερβολές"
του σφύζουν από ζωή και από πάθος και όπως λες στην
προσπάθειά σου να με κρίνεις, στέκουν αντάξια δίπλα στην
πραγματικότητα. Εάν ήταν ο ίδιος φονεύς, ναι, θα είχε ακόμα
περισσότερο ή μάλλον διαφορετικό ενδιαφέρον. | | ftx
21-06-2007 @ 17:35 | Δήμητρα, balistreri, Spartinos, name_dsp, EKI, Αίολε, Ανδρομάχη, Grisio, agrampeli, Πάρμα, Jeny, Κατερίνα,
ευχαριστώ για για το χρόνο σας!
Ο Παραποιητής νομίζω έπιασε όλο το στόρυ...
Αγνή και Denis, κοιτάξτε...
τα πράγματα είναι πολύ απλά:
η Ιζαμπέλ είναι -ήτανε- μια πουτάνα σε κάποιο λιμάνι στην Πορτογαλία.
Ο ήρωας πήγαινε και της έριχνε ένα που και που, όποτε τον έβγαζε ο δρόμος,
αλλά μια φορά -την τελευταία- είχε πάει μες στη μαστούρα...
Την είδε κάπως, βριστήκανε, τον είπε και πουτάνας γιο...
Ο άλλος, καθότι Ελληνάρας, δεν τα σηκώνει κάτι τέτοια,
και τράβηξε μαχαίρι να της κάνει κολομβιανή γραβάτα...
συν τοις άλλοις, της έκλεψε και τα σκούδα που είχε στο συρτάρι,
γι' αυτό δε θα τα βρει κανένας άλλος που θα ψάξει,
εξ ου και τελικά ο τύπος ήτανε πουτανόπαιδο...
βίωμα δεν είναι... αλίμονό μου κι ήτανε στο ελάχιστο βιώματά μου
όλου του κόσμου τα κακά που κατά καιρούς γράφω...
απλώς φαντασία, εικονοπλασία, σκηνοθεσία... το να μπορείς να βρεθείς στη θέση κάποιου άλλου, να τον καταλάβεις, και να αφηγηθείς την ιστορία του μέσα απ' τα δικά του τα μάτια...
ΥΓ: περί βιώματος
το καλοκαίρι του '97 κάναμε interrail με τον συμφοιτητή μου τον Αλέξανδρο...
ταξιδεύαμε κάτι παραπάνω από ένα μήνα, γύφτοι εντελώς, μέσα στη λίγδα... ταξιδεύαμε νύχτα με τα τρένα, επειδή δεν είχαμε λεφτά για ξενοδοχεία, και κάναμε μπάνιο σε ντουζιέρες στις παραλίες...
έτυχε και στη Λισαβόνα φτάσαμε νύχτα, και δε μπορούσαμε να κοιμηθούμε στο τρένο... βγήκαμε λοιπόν απ' το σταθμό, να ψάξουμε για κατάλυμα... περιττό να σας πω ότι η περιοχή γύρω από το σιδηροδρομικό σταθμό ήτανε σα να λέμε πλατεία Βάθης προ 15ετίας-20ετίας...
μπήκαμε σε κάποιο ολιγοόροφο κτίριο, ανεβήκαμε εκεί που έλεγε ότι ενοικιάζεται δωμάτιο... ήτανε μια θείτσα... της είπαμε ότι είμαστε από Ελλάδα, και μας είπε «Γειά σου παληκάρι, τι κάνεις, έλα μέσα» και διάφορα τέτοια... ήτανε μαζί της κι ένας αράπης, θηρίο, άμα ήθελε μας έκανε μια μπουκιά... συνεχίσαμε λίγο την κουβέντα, και μετά εξαφανιστήκαμε... είχαμε χεστεί απάνω μας, και λόγω αράπακλα, και λόγω θείτσας... | | ftx
21-06-2007 @ 17:49 | ξέχασα και τον Ίβικο...
Ίβικε, σε πήρε το μπαλάκι ανάμεσα στο Denis και την Αγνή... | | annaΤi
21-06-2007 @ 18:10 | ναι, ωραίο.... αλλά εμένα απ' όλο, μου άρεσε περισσότερο ο δεύτερος στίχος και η νυχτοπεταλούδα.... ::yes.:: | | spil †
21-06-2007 @ 21:51 | Γειά σου Ευτύχη, αυθεντικέ ! Πάντα τέτοια !!! | | Denis
22-06-2007 @ 01:56 | Ευτύχη, καλημέρα! Νομίζω πως ήταν σαφής η περιγραφή των γεγονότων, οπότε, από την άποψη αυτή, παρείλκαν ως περιττές οι εξηγήσεις... Εκείνο που νομίζω πως δεν ήταν προφανές, είναι ότι το παλληκάρι έκλεψε τα σκούδα από το συρτάρι της Ιζαμπέλ... Θα μπορούσε κάλλιστα να τα είχε κλέψει οποιοσδήποτε άλλος, που επωφελήθηκε της περίστασης, όπως ίσως ο νταβάς της, κάποιος θαμώνας που τη βρήκε μαχαιρωμένη, πριν ανακαλύψουν το πτώμα οι Αρχές κ.λπ. ... Τέλος, επιμένω, γιατί με βολεύει αυτή η ερμηνευτική εκδοχή, πως ο φονιάς δεν διαπιστώνει απλώς, πως το θύμα είχε δίκιο, αλλά μετανιώνει, όχι, βέβαια, τόσο γιατί έστριβε κανά τσιγαρλίκι ή γιατί έκλεψε τα σκούδα, όπως μας διευκρίνισες, όσο επειδή τη σκότωσε, έστω και υπό την επήρρεια ναρκωτικών, μια που φαίνεται πως μέσα του ίσως και να 'χε πιστέψει αρχικά, ότι δεν τον έβλεπε μόνο σαν πελάτη, και ύστερα, τραυματίζοντας βάναυσα τον αντρικό εγωισμό του, πρόδωσε ξετσίπωτα αυτή την προσδοκία, που πράγματι τού είχε καλλιεργήσει ή που εκείνος, παρανοώντας, πίστεψε, ως ένα σημείο εύλογα, ότι τού είχε καλλιεργήσει, πλην απατηλά, για να μην τον χάσει από θαμώνα... Δε μου το βγάζεις απ' το μυαλό, Ευτύχη, ότι, μονομερώς, δηλαδή από τη μεριά του φονιά, ή αμφιμερώς, υπήρξε πάντως, εκτός από τη σαρκική συνάφεια, κι ένα είδος συναισθηματικής εμπλοκής μεταξύ του δράστη και του θύματος... ::yes.:: ::rol.:: | | justawoman
22-06-2007 @ 03:21 | εξαίρετο ως έχει! | | ftx
22-06-2007 @ 07:25 | annaTi, spil, justawoman, σας χαιρετώ!
Denis, δεν θα επιχειρηματολογήσω ενάντια στην εκδοχή σου...
υπάρχουν δύο σημεία όπου υπονοείται η ύπαρξη άλλου δεσμού πέραν του σαρκικού μεταξύ των ηρώων... ένα εκεί που λέει ότι θα τη θυμάται όπου κι αν είναι, κι άλλο ένα εκεί που υποδηλώνεται μια μορφή ζήλειας ως κίνητρο του καυγά και κατ' επέκταση του φονικού...
πάντως, δε μ' αρέσει η πολλή ανάλυση... ο καθένας ας το παίρνει όπως τού έρχεται | | balistreri
22-06-2007 @ 07:30 | Ρε μορτάκια...γιατί να μην μπορεί να είναι ...αυτό που φαίνεται και αναζητάμε ...βαθιά νοήματα; Γαμάτο δεν είναι; είναι! Ε! αφήστε τις φιοριτούρες...ένα ποίημα είναι...όχι οι δράσεις που πρέπει να γίνουν για να σωθεί ο πλανήτης... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
