| |
τα ατέλειωτα καλοκαίρια
στις απόμακρες ακρογιαλιές
τα αστέρια που μου χάρισες
λουσμένος από το φεγγαρόφωτο
έμοιαζες με θεόσταλτο άγγελο
το πρώτο λουλούδι που μου πρόσφερες
γαρδένια ήταν και την είχες κρύψει
στο ξεβαμμένο τζιν μπουφάν
για να μην σε δει η παρέα και σε κοροϊδέψει
την είχες κλέψει μου είπες από τον κήπο
της μητέρας σου όταν εκείνη έλειπε
πόσο μοσχοβολούσε εκείνο το λουλούδι
κανένα άλλο από τότε τέτοια μυρωδιά
Το πρώτο μας μεθύσι σ’ ένα πάρτυ
καθισμένοι αγκαλιά σε εκείνο
το μικρό μπαλκονάκι με τον βασιλικό
και το δυόσμο που μου έλεγες
πως είμαι μέσα στα όνειρά σου
την πρώτη φορά που μου είπες
σ’ αγαπάω και τώρα και πάντα
και κράτησες την υπόσχεσή σου
αρκετά χρόνια μέχρι που την έσβησε ο χρόνος
τις βόλτες με τη μηχανή που σε κρατούσα
σφιχτά, σου χάιδευα τα μαλλιά και
σου έδινα φιλιά στο σβέρκο και κάποτε
ένας ταξιτζής σε φώναξε στο δρόμο τυχεράκια
Τις κρύες νύχτες του χειμώνα
που με σκέπαζες με τη θέρμη
του κορμιού σου σε ατσαλάκωτα
σεντόνια και με κερνούσες έρωτα
Αχ πόσο μου ‘λειψε εκείνο το αγόρι
με την αθώα καρδιά, το καθαρό βλέμμα
και τώρα μου ‘μεινε μόνο το ζόρι
να σε ψάχνω αέναα μέχρι το τέρμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
