| |
Στα ορυχεία της ζωής κάπου στ’ αγνάντι
κι ενώ πονούσα απ’ του καημού τις αμυχές
είχα ανιχνεύσει ένα υπέροχο διαμάντι
με θεία λάμψη, μα το πήραν οι βροχές
κι ενώ φορούσα της νυχτιάς μου το στεφάνι
ψάχνοντας του έρωτα ένα λίθο να πιαστώ
άλλο διαμάντι πουθενά δεν ξαναφάνει
που να ‘βρω λάμψη, με αγάπη να οπλιστώ.
Στα ορυχεία της ζωής είπα στον μάντη
να ξαναμπώ προτού με βρει η ανατολή,
να με βοηθήσει να ξανάβρω το διαμάντι,
που είσαι εσύ, και το γλυκό σου το φιλί
22. 6. 07
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
