| |
Και μες τη σιγαλιά των άστρων γίνονται τα θαύματα, πλάι στον αχό του κύματος και τ’ ονειροπόλημα των φιλιών της
Αχ και στ’ ουρανού τ’ αδάμαστο κενό
Προφήτες νοσταλγούν σημάδια απ’ τον καιρό
Αχ στη σιγαλιά των άστρων γίνονται
τα θαύματα, σαν τ’ όνειρο εξεγείρεται
Τ’ ονειροπόλημα στην άβυσσο έγειρε
Στις κόγχες των ματιών σου το φως ανέβηκε
Στου κόσμου την τροχιά μετέωροι αφήνονται
οι σιωπηροί καημοί, της νύχτας ποιήματα
Αχ στου ουρανού τ’ αμέθεκτα φιλιά αηδόνια τριγυρνάνε
Και στου γυρισμού τα λιανοτράγουδα ελπίδες ξαγρυπνάνε
Στης λήθης τα νερά μοιραίοι βουτάμε
Και απρόσκλητους λυγμούς αναζητάμε
Αχ και μες της γης την αιώνια σπορά τα κύματα μου σπάνε
Και θα βρεθούν με μιας, πάνω απ’ τους καιρούς στη αγκαλιά σου
Με κάθε χαραυγή από τα πέρατα η πνοή των αστεριών
Φωτίζεται άξαφνα από την ακριβή αύρα των ματιών σου
Ο αχός του κύματος ξεσέρνει, κι οι ψυχές μόνο φυγή ζητάνε
Κεντρίζει του καιρού η απέθαντη βολή την ανέγγιχτη μορφή σου
Αχ και στης καρδιάς μου την νεογέννητη ακτή η θάλασσα σου τρίζει
Με τ’ Αλωνάρη τις ολόχρυσες σκιές η αγάπη μου γυρίζει
[I][align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
