| |
Ήτανε μόνος σε ένα απόμερο σοκάκι
Η βρώμα των σκουπιδιών
Και οι ματιές των περαστικών
Του έκοβαν την σάρκα σαν κοφτερό λεπίδι
Διάφορες σκέψεις περνούσαν απ’το μυαλό του
Και οι ώρες σερνόντουσαν αργά μέσα στο αχανές μυαλό του
Εικόνες ψεύτικες και κούραση
Βρωμιά και εξαθλίωση
Φτώχεια και παρακμή σε ένα συνεχές ερωτικό παιχνίδι
Που νικητής είναι μόνο οι άλλοι
Και τι να πεις μπροστά στα κοιμισμένα μάτια τους
Σπασμένα γυαλιά και εγκαταλελειμμένα εργοστάσια ηθικής
Είναι τα μόνα που έχουν απομείνει
Και σαν τον αφήνεις να κοιμηθεί λιγάκι
Μια ηλίθια φωνή τον ξυπνά!
Σαν τρυπάνι του σπάει το κεφάλι
Του βιάζει κάθε στιγμή
Συσπάσεις παράνοιας μέσα στην ίδια του την ψυχή
Ξερνάει πάνω στο δρόμο
Εκεί που το πρωί περπατάνε αυτοί
Και σε κοιτάνε υποτιμητικά
ΑΥΤΟΙ
Θα σέρνονται σαν σαύρες
ΑΥΤΟΙ
Πονάνε τα πνευμόνια του
Νιώθει σαν να έχει μέσα του μια απέραντη μπίχλα
Και όλα τα σαπούνια του κόσμο δεν φτάνουν για να καθαρίσουν
Την ματιά τους
Αυτή που λαούς σκοτώνει
Ανθρώπους βιάζει
Αυτή
Που με βία τοποθετεί την γυναίκα που τόσο θα πρεπε να αγαπάμε
Κάτω απ’την μπότα του σκληροτράχηλου
Δολοφόνου
Ίσως και να ναι όλα μεσα στο μυαλό σου
Είναι ενα παραμύθι αλλωστε η ζωή με διαφορετικές αυτοκτονίες
Και ίσως να ναι ακόμα ενα παιχνίδι
ΑΥΤΩΝ
Που με τα χέρια τους σάπισαν στο ξύλο τους φίλους του
Και πονεμένος έφτυνε αίμα στον νεροχύτη του
Αργά τα ξημερώματα
Ούτε το αίμα του δεν του άνηκε
Ήταν
ΑΥΤΩΝ
Κόκκινα μάτια και ροζιασμένα δάχτυλα
Μαρέσει να τραγουδάω εναν σκοπό σαν πάω να κοιμηθώ
Δεν θυμάμαι πως πηγαίνει
Πως αρχίζει ή πως τελειώνει
Να πνίγω στο μαξιλάρι τα δάκρυα και την αγωνία για
ΑΥΤΟΥΣ
Να σφίγω την γροθιά μου και να βαριανασαίνω για
ΑΥΤΟΥΣ
Η άσφαλτος είναι υγρή
Και οι άνθρωποι νεκροι
Αϋπνίες θα ναι οι φίλοι σου
Θα ναι μοναχικά γεράκια στο κατακρεουργημένο κορμί σου
Στο γεμάτο βρωμιές σπίτι σου
Στην νεκρή σου ύπαρξη
Εκεί που θα πίνεις το νερό σου
Και θα παρακολουθείς την ταπεινότητα σου
Δαγκώνω τα χείλη μου και ψάχνω να με βρώ
Να μου πω εναν καλό λογο
Να βρώ ενα αστείο
Ενα πίνακα κοιτώ και ειναι σαραβαλιασμένος
Τον τοίχο τον ωραίο κοιτώ
Ποσο ωραίος ήταν.
Και τώρα αγέρωχα πως στέκει στα αιματοβαμμένα μπουντρούμια
Με χειροκροτούν
Θα πρεπει να μαι υπόδειγμα ύπαρξης
Γιατι αλλωστε
Γιατι..
Θελω να με ρωτήσεις γιατι.
Θελω να με ακουσεις
Ακουσε με
Δεν αντέχω αλλο
Σε παρακαλω
ΟΧΙ
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ
Σιγή
Ο άνθρωπος ήταν νεκρός
Επίσημη αιτία θανάτου
Η αυτοκτονία
Έτσι είπαν τουλάχιστον.
1984
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
