ΞΑΝΘΙΩΤΙΣΣΑ
25-06-2007 @ 16:43 | μου είναι δύσκολο να κρίνω τα έργα σου. κι αυτό γιατί νιώθω τόσο μικρή μπροστά στο ποιητικό σου ταλέντο. χρησιμοποιείς τις λέξεις με τέτοιο τρόπο που εγώ ούτε να φανταστώ δεν θα μπορούσα.
Όχι,δεν θα κάνω την ψυχή μου
φλεγόμενο βυτιοφόρο.
Θα’ ρθω νύχτα , με βοριά και χιονόνερο
στ’ αναμμένο τζάκι του παραμυθιού*
θα κάτσω χαμηλά,σ’ ένα μιντέρι προσμονής*
θα’ ρθεις,δίπλα μου θα κάτσεις*
φιλί φιλί θα γείρουμε στου ονείρου το κρεβάτι,
ενώ στο μισοσκόταδο με πάθος θα χορεύει η φωτιά.
τι μπορώ να πω εγώ μπροστά σε τέτοιο συλλογισμό; απλά και μόνο συγχαρητήρια!!!! | |
ΑΠΡΙΛΗΣ
25-06-2007 @ 16:45 | Είσαι αγνή και ταπεινή,χωρίς εγωισμους και αυτό με συγκινεί πολύ σε σένα,από τότε που έμαθα για την ύπαρξή σου. | |
AleXandros K.
25-06-2007 @ 16:53 | Εσύ έχεις ένα πόδι κι εγώ μισή ψυχή
λαχειοπώλη με την πατερίτσα
που χαιρετάς χοντρόκορμα πλατάνια.
Η ζωντάνια του κυδωνιού στα σπλάχνα.
όχι στη φλούδα.
Χωρίς υπερβολή τη λάτρεψα αυτή τη στροφή Κωνσταντίνε....
Μου άρεσε πολύ όλο...θα το ξαναδιαβάσω μερικές φορές ακόμα γιατί χρήζει περαιτέρω επεξεργασίας ::wink.::
| |
justawoman
25-06-2007 @ 17:27 | από το λίγο που το διάβασα μου άρεσε... κάποια κομμάτια του περισσότερο. Θα το κρατήσω όμως για πιο ενδελεχή μελέτη
καλό σου βράδυ Απρίλη | |
deti
25-06-2007 @ 18:30 | Για να πω την αλήθεια νυστάζω οπότε θα το αδικήσω αν το σχολιάσω τώρα γιατί δεν μπορώ να το προσέξω όσο του αρμόζει..
Απ' όσο διάβασα πολύ ιδιαίτερο πάντως..
Θα το διαβάσω αύριο μαζί με τον καφέ μου! ::smile.:: | |
Ανδρομάχη
26-06-2007 @ 03:36 |
Οι χαρές των παιδιών δε χωράνε
στους φόβους των ενηλίκων.
Η αισιοδοξία κατοικεί σε μικρές τσέπες.
Απέραντες στέπες στον ανθρώπινο πόνο.
Εγω θα κρατησω αυτο το κομματι.
Ολο σου το δημιουργημα ηταν πολυ καλο!
Αξιος!
| |
poetryf
26-06-2007 @ 03:53 | "Άνθρωποι
συγκεντρώθηκαν από διαφορετικούς πλανήτες,
περιμένουν μακρινή αλήθεια*
κάρβουνο π’ αντιστέκεται στη στάχτη.
Οι σκέψεις αυτοκτονούν
ή σκοτώνονται σε μονομαχίες."
Πανέμορφο και μεστό το γραπτό σου Κωνσταντίνε! ::love.:: | |
ΑΠΡΙΛΗΣ
26-06-2007 @ 05:25 | Μακάρι το ευχαριστώ μου να δρόσιζε όλους-ες που διάβασαν ή σχολίασαν το ποίημά μου. | |
ΛΕΩΝ53
26-06-2007 @ 12:38 | Γεια σου Κωνσταντίνε μου....
Ποίηση.....μεγατόνων, πάρα πολύ υψηλών προδιαγραφών. Δεν έχει σημασία που αρκετά δεν τα κατάλαβα (λαϊκός βλέπεις), αλλά ακόμη κι αυτά που δεν κατάλαβα, διαβάζοντάς τα ήταν σα να με τρυπούν τα μηνίγκια....
Μπράβο φίλε μου
Ηλίας | |
justawoman
26-06-2007 @ 15:23 | τέσσερις ενότητες μεστού λόγου
με ιδιάζουσα χροιά στην έκφραση
το παραμύθι που μνημόνευσε η Ξανθιώτισσα με παρέσυρε κι εμένα
έχεις το σεβασμό μου Απρίλη
και πολλά να δώσεις ακόμα στη σελίδα
::smile.:: | |
name_dsp
27-06-2007 @ 01:57 | Είναι πολύ μεγάλο!
Η κάθε ενότητα θα μπορούσε και μόνη της!
Επισημαίνω από την Ι:
κεφάλια Λερναίας Ύδρας, δημαγωγούν.
Οι σκέψεις αυτοκτονούν ή σκοτώνονται σε μονομαχίες
Καλημέρα ::smile.:: | |
ΑΠΡΙΛΗΣ
27-06-2007 @ 04:02 | Σας ευχαριστώ ,αλλά δεν είναι τόσο σπουδαία τα ποιήματά μου.Ο δρόμος της Ποίησης είναι ατέλειωτος,έχουμε πολύ πορεία μπροστά μας. | |
agrampeli
09-07-2007 @ 07:39 | Λάβα λάμα
δάκρυα κι αίμα
στη σφραγίδα των χειλιών.
Αλμυρή μοίρα
φιλί αλοιφή.
τα σέβη μου | |
 |
