Σε κάθε όνειρό μου ξεπρόβαλε εκείνη η σκιά
που έκανε το γλυκό πιοτό της νιότης δηλητήριο
ίσως ήταν οι νύχτες,που χόρευαν μπροστά μου
θύμιζαν εκείνες τις ώρες που έσκυβα το κεφάλι και δάκρυζα
θα ήτανε οι μέρες πιο μικρές, ο κόσμος πιο μεγάλος
μόνη, στο πέρασμα του χρόνου, παρακολουθώ το τριαντάφυλλο μου να μαραίνεται...
