| |
Δύσκολη μοίρα
του νου αρμύρα
να σε στοιχιώνει
να σε κυκλώνει
Από παιδί
με τυραννεί
μια φωνή
μες στην ψυχή....
Το φως προστάζει
εντός να στάζει
άστρα μου τάζει
το νου διχάζει
Τη νύχτα αντηχεί
βαθιά, δυνατή
τη μέρα σωπαίνει
ελπίδα χαμένη
Κι όταν ξεχνιέμαι
και την απαρνιέμαι
θυμώνει πολύ
μου καίει το κορμί
Για να μου θυμίσει
τι μου' χει χαρίσει
ελπίδες και χιόνια
σε άνυδρα χρόνια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
