| |
| | Απόφαση ζωής |  | | | ...όχι πως έχω το κλειδί του Παραδείσου, μα σ'αγαπώ κι αυτό νομίζω είναι κάτι (Β. Παπακωνσταντίνου) | | |
[align=center]Δεν έχω που αλλού να πάω..
Γυρίζω σπίτι… δεν είναι πια κανείς.
Πριν λίγες μέρες ήμασταν μαζί
Κοιτάζαμε απ’ το τζάμι τη βροχή..
Αδειάζει η πόλη, φεύγουν όλοι
Μα όλα μοιάζουν φυλακή.
Κι εσύ που μου’ λεγες στα δύσκολα θα ήμασταν μαζί
Και εσύ λείπεις, επικρατεί σιωπή.
Κλείνω τα μάτια, να ξεφύγω από ότι σε θυμίζει
Τα πάντα είναι εδώ, όπως τ’ άφησες πριν φύγεις.
Το πέπλο της νύχτας θα’ ρθεί να με τυλίξει,
να με πάρει αγκαλιά και να με νανουρίσει.
Βασανίζομαι μονάχη, αλλά ποτέ δεν σ’ ένοιαζε
και ποτέ δεν θα σε νοιάξει.
Μου χάρισες στα λόγια μια πανέμορφη ζωή.
Τώρα πες μου πως να ζήσω μόνη τη ζωή που
Θα ζούσαμε μαζί?
Σβήνω τα φώτα της καρδιάς μου,
να μη σε βλέπω πια εκεί.
Πονάει ότι έζησα κοντά σου,
και εγώ δεν έχω άλλη αντοχή.
Κλειδώνω τις πόρτες του μυαλού
Θα σε κλείσω απ’ έξω, δεν θα σ’ αφήσω να ξαναμπείς.
Θα βγάλω κάθε σκέψη από το νου
Σ’ αγάπησα στ’ αλήθεια, μα τώρα διαγράφω κάθε μας στιγμή.[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Καλύτερα βασιλιάς στην Κόλαση...παρά δούλος στον Παράδεισο | | | |
|
SEPT
27-06-2007 @ 08:39 | Βασανίζομαι μονάχη, αλλά ποτέ δεν σ’ ένοιαζε
και ποτέ δεν θα σε νοιάξει.
Μου χάρισες στα λόγια μια πανέμορφη ζωή.
Τώρα πες μου πως να ζήσω μόνη τη ζωή που
Θα ζούσαμε μαζί?
Πόση αλήθεια κρύβουν αυτοί οι στίχοι...
Με συγκλόνησες Νανούκα μπράβο σου...
τα συγχαρητήριά μου! ::up.:: | | Nanouka_m
27-06-2007 @ 08:48 | Σ'ευχαριστώ SEPT. Κρύβουν αλήθεια γιατί ότι γράφω είναι ότι ζω. ::sad.:: | | aggelika plasmeni
27-06-2007 @ 14:00 | ::angel.:: ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
