Πικρό φαρμάκι... στον λαιμό να κάθεται.
Κόμπος σφιχτός στην ανάσα να μπλέκεται.
Δακρυσμένη ματιά που τα χείλη δεν σφαλίζουν
Πονεμένη καρδιά που οι αναμνήσεις τσακίζουν.
Να την αντέξει ποιός μπορεί ;!
Ποιός μόνος να την σηκώσει ;!
Με τον Χρόνο σύμμαχο, οι πληγές θ' απαλύνουν
Με τον Χρόνο εχθρό, οι πληγές σημάδια θα γίνουν.
Χέρια - αγκαλιά, που τον πόνο κρατάνε.
Δάκρυα καυτά, που γι' αγάπη δεν μιλάνε.
Σπασμένη φωνή, το κλάμα δεν θέλει να αφήσει
Προδοσία αιματηρή... ποιός στην σιωπή να την ζήσει;!
Να την αντέξει ποιός μπορεί ;!
Ποιός μόνος να την σηκώσει ;!
Με τον Χρόνο σύμμαχο, οι πληγές θ' απαλύνουν
Με τον Χρόνο εχθρό, οι πληγές σημάδια θα γίνουν.
