| |
| | Ματωμένα Φεγγάρια |  | | | Παλιότερα σύμβολο λοιμών, καταστροφών, οργής Θεών απ την ασέβεια ήτανε… Στις μέρες μας ένα απλό και επιστημονικά εξηγήσιμο φυσικό φαινόμενο.. | | |
Είναι φορές που νιώθεις πράγματα που τα λόγια είναι πολύ λίγα για να τα περιγράψουν.. Συναισθήματα αρχέγονα, μα και δυνατά σαν τότε που ακόμα δεν σκεφτόμασταν, δεν τα φιλτράραμε, μα τα ζούσαμε.. Σαν τότε που ακόμα δεν είχαμε διχαστεί. Σαν τότε που μέρος της φύσης ήμασταν, και ζούσαμε σε αρμονία με κείνη και με μας..
Όπως ο θυμός και ακόμα περισσότερο η Οργή.. Εκείνη που νιώθει κανείς, σαν ένα καλοκαιρινό βράδυ βλέπει να βρέχει στάχτη απ τον ουρανό. Και ένα φεγγάρι ματωμένο να ξεπροβάλλει από σύννεφα καπνού.. Μια φύση να βιάζεται από κατ ονομασία «ανθρώπους».. Και να θρηνεί με γκρίζα αφυδατωμένα δάκρυα. Που τα στέλνει σαν μήνυμα απ τον ουρανό, σαν ένα άλλο «μάννα».. Το οποίο μας δείχνει το μέλλον που διαλέξαμε..
Μια και δεν υπάρχει πια γη της επαγγελίας, και ούτε θα υπάρξει για μας.. Γιατί έτσι αποφάσισαν οι κρατούντες.. Και μεις με την ανοχή και τον ωχαδερφισμό μας το συνυπογράφουμε.. Σάμπως ποιος τους ψηφίζει όλους αυτούς…; Κάποτες οι τριακόσιοι κρατούσαν Θερμοπύλες και πέθαιναν για κάτι πάνω και πέρα απ αυτούς.. Και να που καταντήσαμε τώρα.. Σάμπως τριακόσιοι δεν είναι και τούτοι..;;;;
Τσιμέντο, βίλες, οικόπεδα, θεμελιωμένα πάνω σε ένα νεκροταφείο. Αυτό θέλουνε, πάνω στα κουφάρια της ζωής που δε σέβονται, να θεμελιώσουν τα μαυσωλεία της ασχήμιας τους για να κοιμίζουνε το δικό τους κουφάρι.. Κι ας λένε πως είναι ακόμα ζωντανοί.. Ποιος μπορεί να λέγεται «ζωντανός» με μια σάπια ψυχή, που έχει μέσα της χαρτιά αντί για αισθήματα.. Που ονειρεύεται Ε, και Ε και άλλα Ευρώ.. Πολύχρωμα όνειρα χρωματιστά, που νομίζουνε πως είναι τα εισιτήρια.. Για κεινο που τους λείπει από παιδιά, για κείνο που αναζητούν και ποτέ δεν το βρίσκουν. Για κείνο που το υποκαθιστούν με την εξουσία και καλά χρημάτων, ακινήτων, αγορών, ανθρώπων…
Μα και πάλι μέσα στην καρδιά του το σαράκι υπάρχει.. Και τους τρώει.. Σ όσα μπουζούκια και να πάνε, όσες γκόμενες και γκόμενους και να χουν, όσα πάρτι στις βίλες τους να κάνουν.. Ανία το βαπτίζουν, σε πολυτελή ναρκωτικά το βουτάνε, σε όλο και πιο ακραίες διασκεδάσεις και ουσίες το πνίγουν.. Μα είναι μέσα τους..
Γιατί κανείς όπου και να τρέξει δεν μπορεί να ξεφύγει απ αυτό.. Ναι από κείνον που όλοι ξέρουμε πως οφείλουμε να έχουμε μαζί μας και σημασία δεν του δίνουμε.. Τον εαυτό μας, την καρδιά μας, το συναίσθημα..
Φεγγάρια και ουρανούς έχουμε μέσα μας.. Μα τις καλύπτουμε με στάχτες.. Εκείνες των ονείρων που κάναμε σαν παιδιά και μας είπανε δεν γίνονται κάνε κάτι πιο πραγματικό.. Τι θες να βρεις κάποιον να αγαπάς, να είσαι μαζί του και να χαμογελάς, τα δύσκολα να φαίνονται μικρά, και τα σύννεφα κοντινά..; Όχι μωρέ παιδάκι μου, φίλε μου, μαθητή μου.. Δεν γίνονται αυτά, ου-τοπίες είναι.. Βρες κάποιον/κάποια με φράγκα μπόλικα και μυαλό κουρκούτι, και κοίτα να περάσεις καλά.. Μα δε θα είμαι ευτυχισμένος/η.. Και τι έγινε, καλά να περνάς, στα εύκολα μέσα, και για την πάρτυ σου πάντα… Ναι και μετά γιατί είμαστε πάντα με μια γεύση στάχτης στο στόμα, γιατί είναι στυφά τα φιλιά, γιατί τα φεγγάρια μας ματώνουν..;
Μας μάθανε την ευκολία, την λογική εξήγηση, τη σιγουριά. Τους φόβους που ποτέ δεν αντιμετωπίζονται παρά μόνο με λεφτά, αμάξια και σχέσεις ρηχές και ασφαλείς.. Και δε μας μάθανε το πιο σημαντικό.. Την αγάπη, μια και για κείνη να παλέψεις πρέπει, και θυσίες να κάνεις, και στα δύσκολα να μπεις..
Ναι αλλά δεν είναι μόνο αυτό.. Για να μπορέσεις να αγαπήσεις κάτι πραγματικά, είτε άνθρωπο, είτε τη φύση, χρειάζεται κάτι βασικό.. Το είχε πει ο Σωκράτης με το γνώθεις εαυτόν, το είχε πει κι ο Χριστός, πιο αλληγορικά ίσως… «Αγάπα τον πλησίον σου ωσάν εαυτόν..». Και άλλοι πολλοί πριν και μετά από κείνους..
Μα πως μπορούμε ν αγαπήσουμε τον άλλον αν δεν αγαπάμε εμάς.. Τι όνειρα να κάνουμε που να αξίζουν, αν δεν πιστεύουμε ότι εμείς αξίζουμε σαν άνθρωποι..; Πώς να κοιτάξουμε τον ουρανό μέσα απ το βούρκο που μας βάλανε, σαν νομίζουμε ότι καλά μας κάνουν και μας έχουν εδώ, αφού δεν μας πρέπει και τίποτα παραπάνω…;
Κι έτσι ψάχνουμε για κείνα που εύκολα, κι ανώδυνα και καλά μπορούμε να αποκτήσουμε… Ναι εκείνα εκεί τα «Ε» τα χρωματιστά.. Μωβ κατά προτίμηση, και βάζουμε φωτιές και καίμε, τα πάντα. Που δεν έχουν νόημα και ουσία για μας, μια και μας είπανε πως ανούσιοι είμαστε κι ίδιοι.. Και μετά όταν έρχεται εκείνη η ώρα που όλοι είναι, ακόμα, ίσοι, ε τότε θα το καταλάβουνε στο πετσί τους ειδικά εκείνοι, που τη ζωή σπατάλησαν μαζεύοντας χαρτιά..
Πως τα σάβανα δεν έχουνε τσέπες…
Μα το φεγγάρι το ολόγιομο που είναι εκεί ψηλά το φωνάζει.. Εμείς δεν θέλουμε να τ ακούσουμε, δεν το πιστεύουμε πια.. Υπάρχει ελπίδα, και φως και αστέρια. Υπάρχουνε άνθρωποι που αξίζουν, όνειρα που περιμένουν δίπλα μας να σταθούν και από δω να μας πάρουν. Όλα εδώ είναι δίπλα μας, μπροστά μας και μας περιμένουν…
Μονάχα που χρειάζεται κάτι να κάνουμε και μεις, για τον εαυτό μας, για να μπορέσουμε να το δώσουμε και στους γύρω μας..
Παραφράζοντας ένα παλιό του Παύλου τραγούδι..
«Να σ Αγαπάς..»… Ναι αυτό το τόσο λίγο μα και τόσο πολύ…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
29-06-2007 @ 15:03 | Μια Καλησπέρα κάτω από ένα φεγγάρι που σήμερα δε ματώνει.. Μα γλυκόπικρα χαμογελά γιατί συνεχίζει να πιστεύει..
Πως παρόλα όσα γίνονται υπάρχει ακόμα Ελπίδα..
Καλό ξημερωμα. ::smile.:: | | Ηλιαχτίδα
29-06-2007 @ 15:17 | Eγραψες κατι εκπληκτικό..
Μακάρι ολοι να εβλεπαν καπως ετσι τα πράγματα. Μα είναι ή είμαστε λίγοι. Και εμεις οι λιγοι δεν κανουμε τους "πολλους" που δυστυχως δεν ενδιαφερονται για τιποτα πια..
Κοιτα απ το μπαλκόνι σου το ματωμενο φεγγάρι. Κι άσε και κεινο να κοιταζει εσένα, και να σου θυμιζει μονο ομορφα πράγματα. Πολλες φορες ακομη κι αν μελαγχολουμε, νιωθουμε ομορφα μεσα μας..
Να σαι καλά και να χεις ενα ομορφο βραδυ.
Οχι ματωμενο.....
Μα με μια πανσέληνο ήρεμη στον ουρανό και το βλεμμα σου..
Ξέρω πως η νυχτα ειναι εκεινη που σε "φωτιζει"..
Οτι σε φωτιζει λοιπον κράτησέ το..
::rol.:: | | TAS
29-06-2007 @ 15:32 | Βρε Θεόδωρε, έχεις τόσο πολλά καλά πράγματα, μέσα σου...
Ακτινοβολεί και γύρω σου αυτό..
Ναι.. | | Ηλιαχτίδα
29-06-2007 @ 15:40 | http://i131.photobucket.com/albums/p297/Painsuffering/redmoon1yf5au2.gif | | name_dsp
29-06-2007 @ 23:02 | Να επαναλάβω μια φράση από κάθε σχόλιο:
-Eγραψες κατι εκπληκτικό..
-Ακτινοβολεί και γύρω σου αυτό..
-υπάρχει ένα φωςπου μπορείς και το μεταδίδεις
Να είσαι καλά! ::smile.:: | | ΛΕΩΝ53
30-06-2007 @ 03:58 | Θοδωρή μου γεια σου. Εχθές δεν πρόλαβα να σε διαβάσω, αλλά σε διαβάζω σήμερα. Εκπληκτικό το αφιέρωμά σου.....στον εθνικό μας ΟΔΥΡΜΟ......δυστυχώς όμως, όπως καλά εσύ αναφέρεις, τα Ευρώ για κάποιους είναι το Α και το Ω, χωρίς να υπολογίζουν καρδιές και συναισθήματα....Μακάρι αυτό που διάβασα εγώ και συγκινήθηκα τόσο, να το διάβαζαν κι αυτοί που πρέπει, μα δυστυχώς δεν αναλώνουν τον χρόνο τους με τέτοια.....ΑΝΟΥΣΙΑ πράγματα αυτοί.....γιατί αυτοί διαβάζουν μόνο......ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ.......
Να σαι καλά φίλε Θοδωρή
Ηλίας | | agrampeli
30-06-2007 @ 07:47 | καταπληκτικό.. ::smile.:: ::smile.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
