| |
| | ενας εξωγήινος πρό διακοπών |  | | | για όλους εκείνους που ¨κολάνε" στα επουσιώδη | | |
Σήμερα θυμήθηκα ένα κομάτι της ζωής μου που εξακολουθω να αργοσέρνω μαζί μου σχεδόν σαράντα χρόνια,όπως σέρνει η χελώνα το καβούκι της.
Ημουνα παλικαράκι τότε,όταν μετα απο την αποφυλακισή μου επι ένα μηνα στην απομόνωση,λόγω μιας γελοιογραφίας που έκανα με την μούρη του δικτάτορα και εσπευσαν κάποιοι καλοθελητές να την πασάρουνε στον Διοικητή μου,ανακάλυψα μικρά σπυράκια στο δέρμα μου,που όλο πλήθαιναν.Πηγα σε δερματολόγο και πληροφορήθηκα απο το τεθλιμένο ύφος του,πως ήμουνα πολύ ξεχωριστός.Είχα ΨΩΡΙΑΣΗ(μη την μπερδέψετε με την ψώρα που θεραπεύεται).Μου έδωσε λοιπόν μπόλικες αλοιφές(ακόμα και για το χνουδωτό της κεφαλής)και ξεκίνησα την θεραπευτική αγωγή.Η ψωρίαση ειναι ψυχοσωματική νόσος και ΑΝΙΑΤΗ.Βρε και που δεν πήγα,μεχρι και στα ψωρονέρια στη μικρή λίμνη δίπλα απο τη γέφυρα της Αλαμανας,παρέα με νεροφίδες έκανα μπάνιο,βρε πόσα λασπόλουτρα και να στεγνωνω στον ήλιο σαν εσταυρωμένος με σμήνη σφήκες να με γυροφέρνουνε...
Στην ΑΙδηψό έφαγα το πρώτο μεγάλο χαστούκι απανθρωπιάς,όταν μπηκα στην πισίνα όπου επέπλεαν όλα τα πουρώ που πήγαιναν για συντήρηση και για τα αθριτικά τους.Εβαλαν τις φωνές,μέχρι που προσέτρεξε ο γιατρός των πηγών να τους διαβεβαιώσει ότι δεν είχα καμια κολητική αρρωστεια.Εις μάτην γέροι και γριές με κρεμασμενα τα μαστάρια τους μέχρι τον αφαλό ωρυόντουσαν έν χορώ..ΣΤΑΥΡΩΣΟΝ,ΑΥΤΟΝ τουτέστιν "βγάλε έξω γιατρέ το τέρας του λόχ-νές .
Εκείνες τις στιγμές μίσησα τόσο τον εαυτό μου,όσο και την γερουσία.Ομως με αξιοπρέπεια και ρίχνωντας τους ένα βλέμμα γεμάτο φαρμάκι βγήκα απ την πισίνα και πήγα σε ατομική μπανιέρα για τη συνέχεια.
Κατόπιν επισκεφθηκα του Συγγρού.Με είχανε μπροστά τους δυο γιατροί και με γυροφέρνανε σαν την μαιμου γυρω γύρω τσίτσιδο για να με δούνε καλυτερα.Και ξαφνικά τραβάνε το παραβάν και....ενα ολοκληρο ακροατήριο φοιτητών στο αμφιθέατρο με θωρούσε ενω οι γιατροί επεξηγούσαν την καταστασή μου δείχνοντας τους με μια βέργα μία μία τις φολίδες μου.Ημουνα φούλ γεμάτος απο δαύτες,έτοιμος για νουμερο με φακίρη δηλαδή, το φλάουτο μας έλειπε.
Ευτυχώς η θεία δύναμη με εχει προικίσει με το χιούμορ.Γυρισα και τους κοίταξα δείχνωντας τους γελώντας και άρχισα να παιρνω πόζες για να με βλέπουνε καλύτερα.,Ουτε τα ματζαφλερια μου δεν έκρυψα,απλά γελούσα αλλά έκλαιγα μεσα μου γοερά.
Εκτοτε στις αυτογελοιογραφήσεις μου συμπεριλάμβάνω και την ψωρίαση που εξακολουθώ να έχω σαν μόνιμη συνοδό μου και όταν με κοιτάζουνε περίεργα σαν εξωγήινο λέω μέσα μου "Μάριε είσαι διαφορετικός με ευαισθησίες μέσα σου και σίγουρα δεν ανήκεις στο ανθρώπινο είδος,αγνοησέ τους"
Αυτό κάνω έκτοτε και χαμογελώ ,δημιουργώ ,ερωτεύομαι ,και ΥΠΑΡΧΩ έστω ανάμεσα σε αρπακτικά και ψυχοφάγα όντα χωρίς ευαισθησίες.
Δεν με πήρε ποτέ η ζωή απο κάτω,ακομα και στις μεγάλες μαυρίλες μου.Το πάλεψα όμως με αποφασιστηκότητα και κουράγιο και ΝΙΚΗΣΑ,θωρώντας τους άλλους σαν "διαφορετικούς" καί όχι την αφεντιά μου.
Αβάντι μανέστρο,να ζήσουνε οι εξωγήινοι με τις φολίδες στο σώμα αλλά με καθάρια την ψυχή!
marakos
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
justawoman
30-06-2007 @ 00:20 | Καλωσόρισες άλιεν στον πλανήτη γαία ::smile.::
Ευαισθησία φοβότανε βρε τα γερόντια να μην τους κολλήσεις (όχι ψωρίαση) κι επισκεφθούν μια ώρα αρχύτερα τον άλλο κόσμο...
καλές διακοπές σου εύχομαι! | | Βασίλης Ιωαννίδης
30-06-2007 @ 00:38 | Χαρά στο κουράγιο σου αγαπητέ! οι ευαισθησίες συνήθως υπάρχουν όσο το επίμαχι γεγονός είναι μακρυά μας.μόλις έρθει η ώρα όμως να αποδειχτούν έμπρακτα, τότε ο εαυτούλης μας κρύβεται στο καβούκι του σαν αδύναμη και αξιοθρήνητη χελώνα
σε χαίρομαι για το χιούμορ σου και τις ωραίες ιστορίες που μας λες | | marakos1948
30-06-2007 @ 01:22 | κανείς δεν θα σε λυπηθεί αν γονατίσεις.Ακόμα κι αν κλαίει η ψυχή σου,δώστης ενα μπάτσο να συνέλθει και προχώρα έστω και με σπασμένο το σπαθί με την ελπίδα να βρείς ένα άσπαστο κάτω στο χωμα απο εκείνους που λάκισαν στη μάχη ,για να συνεχίσεις να πολεμάς.Τίποτα δεν χαρίζεται,κατακτιέται!
Αρκεί να έχεις πίστη στον εαυτό σου και αυτοεκτίμηση.Καμία μάχη δεν ειναι χαμένη παρα μόνο αυτή που δεν τολμήσαμε να δώσουμε.
ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!τώρα που κολάει αυτό?Μα για εκείνες δίνουμε τις μάχες μας για να τις κατακτήσουμε.
ΥΓ μεταξύ μας..ευτυχώς που με ανέχεται η καλή μου ::wink.:: | | cleopatra 69
30-06-2007 @ 17:31 | Ψωρίαση... τα ξέρω marako, τα ίδια και ο παππούς μου...
Μέχρι και στη Βουλγαρία διέμεινε για ένα διάστημα δοκιμάζοντας μία δήθεν επιτυχημένη θεραπεία αλλά μάταια.
Ό,τι κι αν δοκίμασε απέτυχε.
Και βέβαια σαν να μην έφτανε η νόσος του είχε να αντιμετωπίσει και το ρατσισμό...
Δεν πήγαινε στον κουρέα, για να αποφύγει τα καχύποπτα βλέματα και τις ενοχλητικές ερωτήσεις.Ακόμα και το καλοκαίρι φορούσε μακριές μπλούζες και παντελόνια για τους ίδιους λόγους κλπ.
Δυστυχώς δε νομίζω να το πήρε ποτέ ελαφρά όπως κατάφερες εσύ, ούτε κι η γιαγιά μου... ::sad.::
Πάντως μπράβο που δεν απογοητεύτηκες με αυτήν την ατυχία σου.Είναι ωραίο να βλέπουμε και να εκτιμάμε τα καλά της ζωής! | | Φαληρέας
09-07-2007 @ 05:30 | Αχ βρε Μάριε!!! Είσαι καταπληκτικός...
Πολύ στεναχωρήθηκα με αυτό...
::cry.:: ::sad.:: ::blush.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
