foteinos
30-06-2007 @ 09:19 | ...μετά θα κλαίμε κι εμείς...μετά όμως...μπράβο Ναταλία ::love.:: | |
Άθη Λ.
30-06-2007 @ 09:37 | Η φύση κλαίει γοερά
παντού δέντρα καμμένα
το οξυγόνο χάνεται
κι αλλοίμονο σε μένα
που δεν θα μείνει ομορφιά
κι άνθος για να θαυμάζω
δεν θα υπάρχει τίποτα
μέσα του να ησυχάζω
καίγονται λένε όμορφα
της χώρας μας τα δάση
και όλη η Ελλάδα μοιρολογεί
αυτά που έχει χάσει
no.:: | |
Spartinos
30-06-2007 @ 10:13 | ΜΠΡΑΒΟ ΝΑΤΑΛΙΑ
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ::up.:: | |
meliviotis
30-06-2007 @ 11:51 | ::scare.:: .......τέλος πάντων! Ας πούμε ότι είναι ποίημα....μιας και κουράστηκες να το γράψεις! | |
Νεφελοβάτης
30-06-2007 @ 13:06 | Μου κάψατε τα δάση μου
Καίγεται τα φτερά μου
Και ορφανό μ΄αφήσατε
Τώρα απ΄τα παιδιά μου
Και που να πώ τον πόνο μου
Ποιός να με καταλάβει
Σε ποιόν τώρα ν΄αποταθώ
Φωτιά μην ξαναβάλει
Πολύ δυνατό Ναταλία...
Τα λέμε, τα ακούμε μα τίποτα... Αν και η ελπίδα τελευταία παεθαίνει, ε΄κείνη που λέει, όχι μωρέ υπάρχει χρόνος, υπάρχουνε ανθρώποι με καρδιά, κάτι θα αλλάξει πριν να ναι αργά..
Καλό βράδυ. ::sad.:: ::smile.:: | |
Goldy
30-06-2007 @ 13:44 | Αχ ΝΑταλίτσα μου...
Πολλοί πονάμε λίγοι κινητοποιούμαστε... ::no.:: | |
Ζήνωνας
30-06-2007 @ 14:10 | Καλησπέρα Ναταλία.
Υπέροχο το κομμάτι σου. Ελπίζω να ευαισθητοποιήσει όλο τον κόσμο! Μπράβο σου!
Καλό βράδυ και να έχεις μια υπέροχη Κυριακή! | |
TAS
30-06-2007 @ 15:31 | ::cry.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
30-06-2007 @ 15:57 | Μία καμένη έλαφο,
κοιτούσ' ο δόλιος,ενεός,
και τα 'βαλε,με το Θεό,
που του εχάρισε,το φώς.
Σε αισθάνομαι.
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
MADLIN
30-06-2007 @ 16:02 | ::yes.:: ::wink.:: Μακάρι να το δουν οι κακομοίριδες που είναι η αιτία για όλο αυτό το κακό που δημιουργούν,μήπως και ευαισθητοποιηθούν.Μπράβο κούκλα μου.¨οσο για τον παραπάνω φίλο "melivioti"θέλω να πω πως ο καθένας εκφράζει τα πιστεύω και τις σκέψεις του με τον δικό του μοναδικό τρόπο και πρέπει να υπάρχει μεταξύ μας σεβασμός από την στιγμή που ασχολούμαστε με το ίδιο αντικείμενο.Με όλο μου τον σεβασμό... | |
letitbe
30-06-2007 @ 16:41 | ::sad.:: ::sad.:: πολυ συγκινητικο! | |
Αγνή
01-07-2007 @ 02:27 | Τα ζώα μου σκοτώσατε
Χωρίς να τα σκεφτείτε
Ήταν κάτι δυσεύρετα
Που δέν θα ξαναδείτε..
πες τα!!!!!! | |
ΛΕΩΝ53
01-07-2007 @ 03:52 | ........Τα ζώα μου σκοτώσατε
Χωρίς να τα σκεφτείτε
Ήταν κάτι δυσεύρετα
Που δέν θα ξαναδείτε
Τώρα του δάσους τα πουλιά
Πέρδικες κι΄αηδόνια
Δέν θα κελαηδούνε πιά
Χαρούμενα στα κλώνια.........
Μπράβο ευαίσθητή μου Ναταλία και συγχαρητήρια για το τραγούδι σου και το θέμα που επέλεξες....
::up.:: ::up.:: | |
elenitheof
01-07-2007 @ 07:42 | Στα σχολικά μου χρόνια τα καλοκαίρια παραθέριζα σ' ένα ορεινό χωριό. Μου άρεσε να περπατώ στο δάσος με τα έλατα και τα πεύκα. Το σπίτι μου μέσα στα έλατα. Μου άρεσε ν' ακούω το τραγούδι τους όταν φυσούσε ο αέρας. Κάτω από αυτά διάβαζα και έγραφα ποιήματα και παραμύθια.
Από τότε αγάπησα τα βουνά και τα δάση.
Πόσο λυπάμαι όταν τα καταστρέφουν με τις πυρκαγιές. ::sad.:: | |
Βασίλης Ιωαννίδης
01-07-2007 @ 11:13 | υπεροχοι οι στιχοι σου αγαπητη μου..συμφωνω κ επαυξανω | |
Αριάδνη20/08
02-07-2007 @ 07:21 | Τώρα ήρθε αντίστροφη
Η μέτρηση γιά μένα
Τα πεύκα τα περήφανα
Τώρα βλέπω καμένα
Η αντίστροφη μέτρηση ήρθε και για εμάς...... Ίσως και να ήταν καιρός της, δεν ξέρω. Πάντως δεν πιστεύω στις "απροσεξίες".......... | |
 |
