| |
Ένα παιδί τριγυρνά εδω κι εκεί
Βλέπει, θυμάται κι αναπολεί.
Αχ πως καταντήσατε έτσι, γιατί πια με αγνοείτε ?
Σκοτώσατε το εγώ σε ένα άπληστο εμείς.
Τα πάντα υπουλωσατε, κι όμως να, κοίτα
Εγκλωβισμένοι σε βιτρίνες μείνατε
Με ένα ψυχρό χαμόγελο στα χείλη,
Με μάτια ακίνητα και άχρωμα.
Πέσατε ανήμπορη στα δίκτυα του εαυτού σας.
Αχ πως καταντήσατε έτσι, γιατί πια με σκοτώνετε ?
Χάθηκε το θαύμα του ανθρώπου,
Κι εσείς ανήμποροι πια υπάρχετε.
Δεν ζήτε, απλά υπάρχετε.
Αδυνατώ πλέον να μείνω.
Ό,τι κι αν κάνω, στο κενό πέφτει
Κι έτσι χάνομαι, σβήνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
