| |
Δε θα ξεχάσω ποτέ το βράδυ που σε βρήκα σε κείνη την παράγκα να κόβεις κρυφά τις μπούκλες σου.είχες ματώσει τα δάκτυλα σου απ'την μανία σου, τι σ'έπιασε εκείνη τη νύχτα ποτέ δε κατάλαβα. Θυμάμαι που έτρεξα δίχως να συγκρατώ τα δάκρυα να μαζέψω τις τούφες...την ομορφιά που τόσο μάταια την έπαιρνε ο αέρας και την ξόδευε...
Ήσουν ανέκφραστος μπροστά στον καθρεφτη σου, για λίγο νόμισα πως δεν
αναγνώριζες ούτε το δικό μου, ούτε το δικό σου πρόσωπο. Κι όσο εσύ πάλευες
με την παράνοια, εγώ μετρούσα τις ανάσες μου όπως μύριζα τα μαλλιά σου όταν κοιμόσουν στην ταράτσα κάποια βράδια. Εκείνες τις στιγμές μου σκότωσες για πάντα την ανάμνηση, την έντυσες με μια ανεξήγητη θλίψη...γιατί το έκανες αυτο?
Θυμάμαι πως προσπάθησα να ξεστομίσω ένα γιατί, να πληγώσω τη σιωπή που σε είχε κυριεύσει μα πριν προλάβω να στεγνώσω την φρίκη απ'τα μάτια μου με πρόλαβε η φωνή σου. Σπασμένη, αλλιώτικη, πιο βαθιά απο ποτέ
''πάψε να αγαπάς ένα φάντασμα'',είπες. Τίναξες απελπισμένα το κεφάλι σου , να εξαγνιστείς απο ό,τι είχα αγαπήσει,
''δεν υπάρχω πια, μίσησα για πάντα τον έρωτα σου'' ''φύγε, θα ευχηθώ να μη σε δω ποτέ ξανά.''
Τα λόγια σου με διαπέρασαν σαν ηλεκτρισμός, μάζεψα για τελευταία φορά το βλέμμα μου απο πάνω σου και δεν έπαυα να αναρωτιέμαι πως μέσα σε επτά μέρες πρόλαβες να με γνωρίσεις,να μ'αγαπήσεις, να καταλάβεις πως σε ερωτεύτηκα, να με μισήσεις και να με διώξεις. Είχες κάτι μαγικό πάνω σου το'ξερα απο το πρώτο βλέμμα.
έφυγα αμίλητη, δεν ήμουν εγώ πια, η απελπισία μου έδειξε το δρόμο της επιστροφής. Πέρασαν χρόνια απο τότε και η εικόνα σου παραμένη καρφωμένη στο νου. τώρα τα μαλλιά σου θα'ναι πιο μακριά απο πρώτα. Και κάπου μέσα τους τα βράδια που κοιμάσαι στην ταράτσα θα νιώσεις την αναπνοή μου. Ακόμη σε θέλω. Και πως να σε ξεπεράσω...
Ήταν υπέροχες οι μπούκλες σου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
