| |
Μέσα του πέφτει μια βροχή που αγριεύει
Κι από τα μάτια του πετάγονται φωτιές
Είναι σκληρό που πια κανείς δεν τον πιστεύει
Μα πιο σκληρό όταν ξυπνούν οι ενοχές
Κοιμάται μόνος σε μια κρύα πολυθρόνα
Και τα χαράματα ξυπνάει πιο νεκρός
Όλη την μέρα την ξοδεύει στον αγώνα
Σαν ένας τίμιος μαλάκας ζωντανός…
Κι από την άλλη του πλευρά κάτι του λείπει
Λες και γεννήθηκε παράλογα μισός
Ότι αρχίζει στα μισά εγκαταλείπει
Σα να τον έφτυσε κι ο ίδιος ο Θεός
Κι από την άλλη του ζωή δεν επιμένει
Μόνο μαζεύει όσα σκόρπισε παλιά
Είναι τα χρόνια του κουφάρια και τα σέρνει
Μέσα στην σκόνη και στην λάσπη την βαριά…
Οι έρωτες του σκουριασμένες χειροπέδες
Και οι αγάπες του μαχαίρια κοφτερά
Πληρώνει χρόνια του χαμού τους τζερεμέδες
Κι εισπράττει πάντα του μισθού του τα μισά
Όμως τα βράδια την ψυχή του χαραμίζει
Χωρίς κανόνες υποσχέσεις και λοιπά
Κι αν το σωστό από το λάθος δεν γνωρίζει
Ξέρει καλά πως όλα είναι μια ψευτιά….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
