| |
| | Ματωμένες σελίδες |  | | | tonight we drink to depression. | | |
Στη βροχή, στην ιστορία που γράφεται με αίμα
μαραίνονται τα λουλούδια, σκίζονται οι σελίδες του βιβλίου μου
άλλη μια φορά, πρέπει να παραστήσω την μακάρια
στα μάτια του πόνου βλέπω την καταστροφή μου
ανοίγω τα παράθυρα, η βροχή με πετάει στο πάτωμα
ποια δύναμη; μια αδυναμία που θέλω να θεωρώ δύναμη
κρύβω το τίποτα μέσα μου, ένα αίσθημα που δεν γεννήθηκε ποτέ
στον ουρανό δεν κοιτάζω, σαν φοβισμένο άνθος
συννέφιασε, η βροχή θα γράψει ξανά ιστορία ματωμένων σελίδων
δροσοσταλίδες στα σεντόνια, αίμα στα χείλη
ένα ταξίδι στα άδυτα του χθες, σαν μικροί προπορευτές
γιατί να ψάξω να βρω, αυτό που σκότωσα με τον εγωισμό μου;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
Α.Ε. ΕΠΕ
03-07-2007 @ 05:53 | Εβίτα, πάρα πολύ όμορφη δημιουργία και πολύ καλογραμμένη! Αποδίδει τέλεια τον αβάσταχτο πόνο που εγγίζει την τρέλα. Πραγματικά, μου άρεσε! | | ORLANDINA
03-07-2007 @ 08:11 | ::theos.:: | | agrampeli
03-07-2007 @ 08:34 | πολύ καλό ::yes.:: ::smile.:: | | Αριάδνη20/08
04-07-2007 @ 07:43 | πρέπει να παραστήσω την μακάρια
Κρατάω αυτό πιο πολύ από όλα, γιατί γνωρίζω πόσο άδικο είναι να πρέπει να προσποιηθείς ότι βαστάς και αντέχεις, όταν όλα γύρω σου καταρρέουν...
Καλό απόγευμα | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
