| |
Αυτή η ιστορία είναι πολύ θλιβερή και εμπεριέχει ανθρώπινο πόνο γι' αυτό και θα προσπαθήσω να την αφηγηθώ με σοβαρότητα. Επίσης θα παραλείψω για ευνόητους λόγους όχι μόνο ονόματα, που άλλωστε δεν τα ξέρω, αλλά και το μέρος όπου συνέβη αυτό το περιστατικό. Θα πω μόνο ότι την ιστορία την άκουσα να την αφηγείται η μητέρα μου και ότι συνέβη στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Λοιπόν ήταν μια οικογένεια που αποτελούνταν από μια μητέρα και ένα γιό. Ήταν φτωχοί και αυτή εργαζόταν σκληρά. Ο γιός βοηθούσε κι αυτός την μητέρα όσο μπορούσε, είχε καλές επιδόσεις στο σχολείο και γενικά ήταν κι αυτός πολύ καλός.
Έπασχε όμως από κάποια ανίατη ασθένεια και κάποια στιγμή η κατάστασή του επιδεινώθηκε. Ήταν στο κρεβάττι και οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει. Η μητέρα του είχε απελπιστεί μιας και ήταν το μοναδικό της παιδί και δεν μπορούσε να το πάρει απόφαση ότι ο γιός της θα πέθαινε.
Δυστυχώς το παιδί πράγματι μετά από λίγες ημέρες υπέκυψε. Η κηδεία έγινε την επόμενη, με κλειστό φέρετρο. Κανείς δεν απόρησε γι' αυτό, αφού όλοι σκέφτηκαν ότι η ασθένεια μάλλον θα είχε παραμορφώσει το παιδί και γι' αυτό το φέρετρο ήταν κλειστό.
Η μητέρα μετά το θάνατο του παιδιού της αποσύρθηκε από τη ζωή. Σπάνια έβγαινε από το σπίτι για να πάει κάπου κι ακόμα πιο σπάνια δεχόταν κάποιον στο σπίτι. Όταν συνέβαινε αυτό, ένα δωμάτιο του σπιτιού ήταν μονίμως κλειδωμένο και κανείς δεν μπορούσε να μπει εκεί.
Τελικά, όχι πολλά χρόνια μετά το θάνατο του παιδιού, η μητέρα πέθανε κι αυτή. Την βρήκαν νεκρή στο σπίτι οι γείτονες λίγες μέρες μετά. Τότε ήταν που άνοιξαν και το κλειδωμένο δωμάτιο και βρέθηκαν μπροστά σε ένα μακάβριο και σπαραχτικό θέαμα. Σ' ένα κρεβάττι επάνω βρισκόταν το βαλσαμωμένο σώμα του γιού! Πού και πώς και με την βοήθεια ποιού το είχε βαλσαμώσει για να έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι ακόμα κοντά της, δεν το ξέρει κανείς. Αυτή είναι η ιστορία και δεν νομίζω ότι θα μπορούσε κανείς να κάνει κανένα σχόλιο. Μόνο να λυπάται που η ζωή είναι κάποτε τόσο σκληρή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
