| |
| | Και τώρα τι να πω; |  | | |
[B]Και τώρα; ήρθε η ώρα για ν’ αναλύσουμε τα όσα δεν λέγονταν ποτέ απ’ τα χείλη μας. Όπως όταν κοιτιόμασταν πονηρά στα μάτια και το φιλί στο στόμα, δεν άφηνε περιθώρια ν’ αφουγκραστούμε την αρρώστια μας. Γιατί αρρώστια νιώθεις, σαν χάνεις κάνεις που εκτιμούσες και που πίστεψες έστω και στιγμιαία, πως θα μπορούσε να γεμίζει τη ζωή σου για χρόνια, κοντά σου, δίπλα σου, με χαμόγελα, αισιοδοξία και φιλιά. Τώρα πια, κανένα φιλί στο μάγουλο, δεν έχει την ίδια γεύση σοκολάτας ή βανίλιας, όπως το παγωτό που μοιραστήκαμε, καθισμένοι στο παγκάκι του πάρκου, κι ούτε αυτό το παγωτό μας άφησε τα περιθώρια να ζήσουμε το τώρα, τη στιγμή, τη δικιά μας στιγμή όπως τη νιώσαμε έντονη, ερωτευμένοι ίσως, όπως θα νιώθαμε στο αύριο να πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο παθιασμένοι απ’ τα φιλιά μας.
Έτσι όπως γνωριστήκαμε απότομα και τα λόγια μας ξεπέρασαν τον αρχικό μας ενθουσιασμό. Είναι κι αυτό μέσα στη ζωή κοριτσάκι μου, η τρέλα κι η αθωότητα.
Όπως τη ζωή μου ολάκερη κυρίευσε εκείνος ο ερωτικός πονοκέφαλος που μου έσπαγε κάθε τόσο τα μηνίγγια και δεν μου πέρναγε ούτε με το παυσίπονο, ποτέ.
Γιατί ήξερα κάθε πότε με σκεφτόσουν, σ’ ένιωθα κοντά μου κι ας έλειπες μακριά.
Γιατί αισθάνομαι και σήμερα, τον ίδιο δυνατό πονοκέφαλο που προκαλεί η σκέψη σου και είμαι βέβαιος πως θα τον αισθάνομαι ακόμα να με βασανίζει για μήνες.
Πες μου μόνο, γιατί εσύ ξεκινούσες πάντα απ’ το τέρμα και η λέξη “χωρισμός” άλλαζε τις προσδοκίες μου κάθε τόσο κι έσπαζε τις αλυσίδες που μας κρατούσαν ενωμένους στο σήμερα; Μας έδεναν οι αλυσίδες αγκαλιασμένους στο παγκάκι, κι εσύ συνέχιζες να σκέφτεσαι το αύριο περισσότερο απ’ το τώρα. Είδες που φτάσαμε;
Κι ενώ πετούσαμε με τα φτερά μας στα σύννεφα, μ’ ένα κορμί και τέσσερα χέρια
και διασκεδάζαμε τη φτώχεια μας και τη μιζέρια με φτηνιάρικο καφέ δίπλα στην παραλία, ήρθαν οι λέξεις απότομα και μας προσγείωσαν στο έδαφος έτσι ανώμαλα.
Εγώ μωρό μου, υπήρξα ειλικρινής, όπως μιλούσα πάντα με το χέρι στην καρδιά μου
άσχετα αν αυτή την πλήγωσαν πολλοί και την ποδοπάτησαν οι ανέραστοι, μιλούσα με τη γλώσσα της αλήθειας που οι άλλοι πεισματικά αρνούνταν να την εκφράσουν.
Κι έχασα τόσα έτσι, κι έχασα κι εσένα. Γιατί δεν αντιστρέφονται τα λόγια, μάτια μου.
Τα λόγια μένουν καρφωμένα στη συνείδηση και σφάζουν τα όνειρα με μαχαίρι, από ‘κεινα που ‘χει ο χασάπης για τα πρόβατα. Κι εγώ σε σένα, χάρισα τις αλήθειες μου.
Το αύριο, δε το μελέταγες τόσο; Να’ το κατέφθασε στο σήμερα και μας πλάκωσε.
Έτσι άλλωστε απότομα ξεκινήσαμε να πετάμε, με την πρώτη ματιά που ανταλλάξαμε.
Εγώ θα σε αγαπώ το ίδιο, κοριτσάκι μου, όσο σε αγαπούσα πάντα, κι όσο σ’ αγάπησα πριν ακόμα να φτάσεις στην αγκαλιά μου. Γιατί η δική μου αγκαλιά, χωρούσε όλου του κόσμου τους πληγωμένους, να τους ζεστάνει στα φυλλοκάρδια της, στα ζεστά.
Τους χτυπημένους απ’ τον έρωτα, τον ανίκητο στη μάχη, τον αγιάτρευτο στο χρόνο.
Κι όταν σε αποκάλεσα “λατρεία μου” ήταν γιατί στα μάτια σου, διέκρινα από διαίσθηση, πως η ζωή που κάνεις, συγκλίνει με τη δική μου και τα θέλω σου μοιάζουν ολόιδια και ταυτίζονται με τα δικά μου. Κι έτσι σε λάτρεψα, όπως λατρεύω τη ζωή μου, που έχει στην πλάτη της πίκρες και δάκρυα που κυλάνε ακόμα κρύα.
Μα όποιο δάκρυ κι αν κυλήσει στο σήμερα ή το αύριο, να ξέρεις, πως θα ‘χει πάνω του τυπωμένο τ’ όνομά σου και τις πληγές απ’ τα χάδια σου, που στερήθηκα χρόνια.
Για πες μου τώρα, τι θα σου λείψει πιότερο απ’ όσα γνώρισες, όσο μετρούσες και υπολόγιζες και ταίριαζες με τα μαθηματικά σου σύμβολα και τις υποθέσεις, τι θα σου λείψει απ’ αυτό το πάθος που νιώσαμε και που έσβησε γλήγορα, καθώς κι αν τελικά βάλαμε την κουλούρα ή το άριστα, στο αύριο που ήρθε να μας χωρίσει ... ;
Κι είναι ένα πράγμα ακόμα, που θα ‘θελα να το ομολογήσω, πως πόθησα το κορμί σου, το ίδιο με τα καστανά σου μάτια κι ήθελα να το γευτώ, μικρό μου, σε ποτήρι γυάλινο, ανθοστόλιστο, με λευκά και ροζ λουλουδάκια ολόγυρά του να το γλυκαίνουν. Κι όπως ήρθαν τα πράγματα, θα γευτώ μόνο τη φλόγα του αναπτήρα σου και θα πίνω χυμούς απ’ τις φωτογραφίες που μας δείχνουν ακόμα γελασμένους.
Γελαστήκαμε καρδιά μου; Κι όμως περάσαμε τις πιο γλυκές εβδομάδες μας, μακριά απ’ την κακούργα τη μοναξιά του χθες και την κατάμαυρη μοναξιά του αύριο.
Τώρα ποιος θα ξεσκονίζει τις στάχτες του τσιγάρου μου, όταν θα καίει μόνο του για παρέα; Εσύ θα μένεις εκεί, εγώ θα βρίσκομαι εδώ και θα ‘χει ο καθένας μας από μια μοναξιά να μεγαλώσει. Κι όταν θα γνωρίσουμε τον επόμενο, θα παραδώσουμε ένα ελάττωμα παραπάνω, μαζί με την ψυχούλα μας, από μια ατελή, παθιασμένη σχέση.
Ζήσε λοιπόν το αύριο πριγκίπισσα και μη σε νοιάζει για το τώρα, γιατί ο πρίγκιπας που ερχόταν για να σε βρει, Σταχτοπούτα, ναυάγησε στο σήμερα και μπλόκαρε.
Κι εσύ τα έψαχνες, λέξη-λέξη, να δεις αν ταιριάζουν τα λόγια μου ενωμένα για το αύριο που σχεδίαζες μόνη σου. Κι η μόνη λύση που βλέπω ...είναι ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσα να περιμένουν στη στάση, μπας και το λεωφορείο του αύριο τους φέρει να ανταμώσουν και πάλι όπως εχθές...
γιώργος_κ[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | | |
|
utterly sweet
07-07-2007 @ 11:33 | http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=54515 | | Γιώργος_Κ
07-07-2007 @ 12:25 | ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | wear a smile
07-07-2007 @ 12:27 | αψογο.. ::theos.:: | | Ανδρομάχη
07-07-2007 @ 13:06 | Κι όταν θα γνωρίσουμε τον επόμενο, θα παραδώσουμε ένα ελάττωμα παραπάνω, μαζί με την ψυχούλα μας, από μια ατελή, παθιασμένη σχέση.
Ποσο δικιο εχεις.....
Τι ερωτας τρελος! | | Γιώργος_Κ
07-07-2007 @ 13:12 | Τρελός, τρελός ...έτσι πρέπει Ανδρομάχη μου ! ::wink.::
Ο Έρωτας πάνω απ' όλα πρέπει να διαθέτει τρέλα .... ::kiss.:: | | ORLANDINA
07-07-2007 @ 14:42 | Re paidia afoy agapieste giati xorisate???????????? ::angry.:: | | Γιώργος_Κ
07-07-2007 @ 15:01 | χιχι ::wink.:: ::kiss.:: | | Guard1an_Ang3l
07-07-2007 @ 15:13 | Πες μου μόνο, γιατί εσύ ξεκινούσες πάντα απ’ το τέρμα και η λέξη “χωρισμός” άλλαζε τις προσδοκίες μου κάθε τόσο κι έσπαζε τις αλυσίδες που μας κρατούσαν ενωμένους στο σήμερα;
::cry.:: | | Tαπεινό χαμομηλάκι
08-07-2007 @ 03:29 | ::yes.:: | | στίχος
25-09-2010 @ 22:47 |
Μας έσφαξες !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
