Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στης μοναξιάς το άστρο
 
Την ώρα αυτή στης μοναξιάς το άστρο
λαβαίνω απ' το τίποτε.
Χαλνάει ο καιρός πότε με το 'να πρόσωπο
και πότε με τ' άλλο και το πηγάδι στερεύει.
Στη μακάβρια σιωπή
θα με συναντήσει του θανάτου το φίλημα
έξω απ' τον κύκλο που στενεύει τόσο τα πεπρωμένα μας
σα στενό νούμερο παπούτσι.
Φαύλη σκέψη, ένα διαρκές σκαμπανέβασμα
καμώματα σαν του πιθήκου
λύνεις και δένεις συνεχώς
αλλά στον βυθό κρύβονται
οι μενεξέδες
ναι, κει ανθίζουν
στην αλόγιστη σιωπή
σαν φωτεινό μειδίαμα
κάνοντας εφικτή
την ποίηση.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ανδρομάχη
08-07-2007 @ 00:47
Σε βρισκω πιο συμφιλιωμενο....

::smile.::
foteinos
08-07-2007 @ 08:20
οι μενεξέδες
ναι, κει ανθίζουν
στην αλόγιστη σιωπή
σαν φωτεινό μειδίαμα
κάνοντας εφικτή
την ποίηση
...έγραψες φίλε μου...έτσι, έτσι ::smile.:: ::smile.::
justawoman
08-07-2007 @ 13:06
Ξεχωριστή η γραφή σου και πολύ ενδιαφέρουσα!

στο συγκεκριμένο κι εμένα μου άρεσε το παραπάνω απόσπασμα
::smile.::
giannisanas
08-07-2007 @ 13:41
ευχαριστώ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο