| |
Δε με χωρούν οι δρόμοι σ’ αυτή τη γη
Τα όνειρα μου σκορπάνε κάθε χαραυγή
Και εσύ ήρθες μεσάνυχτα σιγά-σιγά
Καβάλα σε τρένα και πλοία φορτηγά
]Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών
Και το Μέγα έλεός Σου
Το ξέρεις καταβάθος πως είμαι εγώ
Ο φονιάς κι ο άνθρωπός σου
Με σκουριά στης μνήμης την κεραία
Θάλασσες στo στόμα, φαινόμενα ακραία
Σα να ξυπνήσαμε από τον ίδιο εφιάλτη
Όμηροι κι δυο στου έρωτά μας το κρεβάτι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
