| |
Λίαν επιεικώς κρίνω και μένω εκτός
όσα δεν ξέρω και στ' αλήθεια τι θα πουν
χαλάω τη σιωπή με μια μου κραυγή
λέω στα αστέρια τώρα εκείνα να με δουν
δέντρο μου χλωρό κάθε που περνώ
αγνόησε με όπως σ' αγνόησα και 'γω
κρύψε μου τη σκιά κι ανάσα με φωτιά
στείλε μου να δω πώς θα κοιμηθώ
λάβα στάζει ο καιρός αδειάζει ο ουρανός
και οι αγάπες τριγυρνάνε στα μετρό
ματιές εφηβικές άγριες και λοξές
διαλέγω το βαγόνι που θα μπω
όσα κυνηγάς κάποτε προσπερνάς
και πίσω δε γυρίζει η ζωή
σε 'κείνα που ξεχνάς κάποτε θα χρωστάς
και τι μένει στο τέλος δηλαδή
Αθήνα μαγική, παράξενη χλωμή
τόσα πόδια αλήθεια πώς βαστάς
μικραίνουν οι στιγμές μοιάζουν οι εποχές
καλοκαίρι και πώς να περνάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
