Στον Ντέρο που με το δικό του Φύγε τώρα μου θύμησε αυτό εδώ που το 'χα ξεχάσει τελείως. Καλημέραααα
Σε νοσταλγούνε άλλοι χρόνοι
παραμυθένιες μουσικές
παραδίνεσαι στο ψέμα
ψυχών που μένουν μοναχές.
Φύγε τώρα, φύγε τώρα
που είναι οι δρόμοι ανοιχτοί
φύγε τώρα, φύγε τώρα
έχει πλύνει το ψέμα η βροχή.
Σε περιμένουν τόσοι κήποι
παραμυθένοι θησαυροί
μην αφήνεσαι στο ψέμα
αυτοί που ζούνε μοναχοί
το διαλέγουνε το τέρμα
να’ ναι η μόνη διαδρομή.
Φέγγουν πίσω τα δρομάκια
χαραγμένα απ’ τη ντροπή
φυτρωμένα με λειχήνες
βρύα και γλοιώδη ενοχή.
Εκεί γλιστρά η αγάπη
που κάποτε έδινες εσύ
πλημμυρισμένη από το δάκρυ
σκοτωμένη απ’ τη ρόδα
αυτής της νέας εποχής
κυκλωμένη με λειχήνες
βρύα κι άκαρπη ενοχή.
Φύγε τώρα, φύγε τώρα
που είναι οι δρόμοι ανοιχτοί
Φύγε τώρα, φύγε τώρα
έχει πλύνει το ψέμα η βροχή.
Σε νοσταλγούνε άλλοι δρόμοι
γίνε ο δρόμος σου εσύ
μη γαντζώνεσαι στην ένοια
αυτών που ζούνε μοναχοί
σου τη δίνουνε σαν κέρμα
δανεικό και χρεωμένο στη ζωή.
Φύγε.
Τώρα.
Καρδιά μου.
καλησπερα τζενη τί κανεις; ωραιο και ιδιως το εξης
Εκεί γλιστρά η αγάπη
που κάποτε έδινες εσύ
πλημμυρισμένη από το δάκρυ
σκοτωμένη απ’ τη ρόδα
αυτής της νέας εποχής
κυκλωμένη με λειχήνες
βρύα κι άκαρπη ενοχή.
