| Βαδίζω και μονολογώ
κι είναι το βήμα μου αργό.
Η νύχτα είναι δροσερή,
τα φώτα είναι σβυσμένα,
κι εγώ να λοιώνω σαν κερί
με μάτια βουρκωμένα.
Θα δείξει ο χρόνος,
αν είμαι ο μόνος άνθρωπος
δίχως λογική,
που επιμένω
κι αργοπεθαίνω,
στου έρωτα την φυλακή.
Στης νύχτας μες την σιγαλιά,
τη μοίρα μου έχω αγκαλιά.
Η σκέψη έμεινε μισή
κι όλα τ'αφήνω πίσω
και ζητιανεύω τη στιγμή
που θα σε συναντήσω.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|