Φαληρέας
16-07-2007 @ 01:08 | ::smile.:: ::oh.:: | |
Πάρμας
16-07-2007 @ 01:18 | δείξε μου πια το γραμμένο σου
αχ ειμαρμένη και μοίρα μου
πως θα ξεφύγω απ' το μένος σου;
Στη στείρα- άγονη ζήση μου
κίτρινα σπέρνω ηλιοτρόπια
μην είμαι μόνος στη δύση μου...
από μόνα τους ένα ποίημα... εξαιρετικό. | |
Δήμητρα
16-07-2007 @ 03:45 | Όλο πανέμορφο αλλά θα συμφωνήσω οτι οι δύο τελευταίες στροφές είναι εξαιρετικές...
Καλημέρα Χρήστο. | |
Τσακίρη Χαρά
16-07-2007 @ 07:31 | Ξεκινας με φοβερο ερωτισμο και παθος και τελειωνεις με απεραντο πονο και μοναξια.................. οπως γινεται σχεδον παντα δηλαδη στη ζωη μας!!
Υπεροχο! | |
agrampeli
16-07-2007 @ 08:51 | Στη στείρα- άγονη ζήση μου
κίτρινα σπέρνω ηλιοτρόπια
μην είμαι μόνος στη δύση μου
πολύ πολύ ωραίο ::up.:: ::smile.:: ::yes.:: | |
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
16-07-2007 @ 09:04 | ::smile.:: ::smile.:: | |
Spartinos
16-07-2007 @ 10:39 | ΧΡΗΣΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ::up.:: ::yes.:: | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
16-07-2007 @ 11:52 | Πολύ ποιητικό. | |
Μαρία Χ.
16-07-2007 @ 13:02 | Και αυτό το θυμάμαι.. μπορεί να έχεις γράψει έναν.. άθφαστο αριθμό ποιημάτων.. αλλά σε έχω παρακολουθήσει από την αρχή και ειλικρινά χαίρομαι που τα θυμάμαι ένα προς ένα.. εδώ η ποσότητα ανταγωνίζεται την ποιότητα.. αλλά δεν τα καταφέρνει.. μοναδική και αξέχαστη η γραφή σου Χρήστο... νά 'σαι καλά... | |
 |
