| |
| | Κάποιος ξέχασε να σβήσει τον ήλιο |  | | | fade to black | | |
στης νύχτας τα στενά
συγκεντρώνω τα αστέρια στον κόρφο μου
να πάμε ένα ταξίδι, στο αύριο, στο άγνωστο αύριο
που μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες, ή με επώδυνες πληγές
στο μονοπάτι του παρελθόντος γράφτηκαν οι παλιές ιστορίες
μα κάποιος ξέχασε να σβήσει τον ήλιο
και όλα τώρα φαίνονται, φαίνονται στο αχνό φως της μέρας
κάθε μέρα και ένας νέος θάνατος, και μια νέα μαχαιριά
ξεφεύγοντας απ την κόλαση, ετοιμάζομαι για το νέο ταξίδι
μέσα στη νύχτα, σαν την κλέφτρα
θα κλέψω τον ουρανό και θα σβήσω τον ήλιο
να μην πονώ, να μην πονάς, να μην πονάμε πια...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
deti
17-07-2007 @ 06:29 | ::smile.:: | | Φαληρέας
17-07-2007 @ 08:08 | ::love.:: ::hug.:: ::love.:: | | agrampeli
17-07-2007 @ 08:39 | θα κλέψω τον ουρανό και θα σβήσω τον ήλιο
να μην πονώ, να μην πονάς, να μην πονάμε πια
μακάρι να το μπορούσαμε αυτό ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
