| |
Συνοδοιπόροι κάποτε στα όνειρα
σχεδιάζαμε με αφέλεια περισσή
ίσως ακόμη και με θράσος, το μέλλον.
Κι οι δυο αγαπήσαμε το παρελθόν σπουδάζοντά το
κι όμως δεν καταλάβαμε σε βάθος- ίσως-
πως δεν σπουδάσαμε άλλο από εμάς τους ίδιους
και ανασκάψαμε μαζί -μ’ ελπίδα ανεύρεσης -
τις απαρχές πολιτισμών λησμονημένων
χωρίς να ξέρουμε καλά, πως έτσι ανασκάπτουμε
το εντός μας.
Χαίρομαι ,φίλε, που χαθήκαμε
κι έτσι μπορώ και διατηρώ
βαθιά στη στρωματογραφία του νου μου
Ακέρια την εικόνα σου
-κι εσύ ίσως τη δική μου-
απαλλαγμένη απ’ τα σημάδια του καιρού
όπως την είχα αφήσει εκεί στην εφηβεία
με τα μαλλιά αναλλοίωτα, το μέτωπο , τα μάτια
μέσα βαθιά που φώλιαζε μια λάμψη χρυσοθήρα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
