Θεοδώρα Μονεμβασίτη
18-07-2007 @ 08:40 | Αυτό το "κλάμα τ' ουρανού"
είναι φοβερή ατάκα. | |
FRACTALS
18-07-2007 @ 08:47 | Παρατράβηξε το αστείο….
…και ακόμα χειρότερα …
Τζένη μου , πως τα καταφέραμε έτσι
και όταν θα πηγαίνω εγώ θα γυρνάς εσύ ;ε;… ::mad.::
Αλλιώς τα είχαμε κανονίσει θυμάμαι …σνιφ ::sad.::
Πάντως τσικουδιές θα πιω για πάρτη σου…
Την αγάπη μου Αστρένια
::love.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
18-07-2007 @ 08:53 | Θεοδώρα είναι η μόνη ατάκα και τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να έχει ξαναειπωθεί...
τώρα τελευταία δε μ' αναγνωρίζω... όλα δυσνόητα μου βγαίνουν που μόνο το κεφάλι μου καταλαβαίνει ::whist.::
Και που λες Ευτυχία, Ευτυχία δεν ήπιαμε... άστα να πάνε... για τ' άλλα καλοκαίρια, να χουμε να νιμένουμε! | |
giannisanas
18-07-2007 @ 14:28 | δε κατάλβα ρε τζενυ για τι πρόκειται | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
18-07-2007 @ 15:00 | Για μένα και μια ωραία φράση έχει αξία.
Τώρα αν έχει ξαναειπωθεί δεν πειράζει...
Τι σημασία έχει;.......
Κάθε παιδί που γεννιέται μοιάζει με κάποια άλλα.
Αλλά έχει αξία στην αγκαλιά της μάνας.
Κάθε ποίημα είναι μια δημιουργία που κάνει τη ζωή μας πιο πνευματική. | |
Α.Ε. ΕΠΕ
18-07-2007 @ 15:10 | Ναι, η ψύξη φταίει... πάντως, το πρόβλημα θα λυνόταν έστω και πρόσκαιρα με μερικές τσικουδιές.
::love.:: | |
annaΤi
18-07-2007 @ 17:02 | καιρό είχα να σε διαβάσω... μου έλειψες... γενικώς! ::yes.:: | |
katia
18-07-2007 @ 17:32 | Μα το το οργισμενο βλεμμα και το φλογισμενο κλαμα τ' ουρανου..
μ' αρεσε παρα πολυ, με ολη του τη τραγικοτητα!!!
φιλακια μικρη | |
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
18-07-2007 @ 23:01 | μου άρεσε με την έννοια της δημιουργίας αλλά και οι διακυμάνσεις του "άγονη" | |
 |
