| |
Μνήμη θαμπή απρόσκλητη
Μνήμη θαμπή, απρόσκλητη
Για σένανε ξεσέρνουν
Των τρομαγμένων όνειρα
Που όλο βαριανασαίνουν
Ό φόβος μας επιτίθεται σ’ ονειρικά περάσματα!
Θωριά χρυσή μου ακριβή
Θολή ξεφτάς στο χρόνο
βουτάς στ’ απάγγειο τ’ ουρανού
στου γαλαξία τον πόνο
Η αλήθεια τρεκλίζει στα γεννοφάσκια της!
Στης Κασσιόπειας την ποδιά
Στου Κρόνου τα στολίδια
Αρχαίο φως που τριγυρνά
Κι η σκέψη μου στα ίδια
Ερωτοτροπώντας με τη σιωπή χάνεται η γαλήνη!
Μνήμη θαμπή, απρόσκλητη
Έρχεσαι σαν σε διώχνουν
Αέρινο ψιθύρισμα
Κι οι τύψεις μας σε νιώθουν
Οι μεταπράτες των ευθυνών μας έχουν πια ξοφλήσει κάθε τους χρέος!
Των φύλλων κάθε θρόισμα
Προϋπαντά τους ίσκιους
Των αστεριών χρυσές σκιές
Σκαλώνουνε στους θρήνους
Πόσες νύχτες ξοδεύει κανείς για να κοιμάται ήσυχα!
Και σύ πικρή αστροφεγγιά
Πικρό ποτήρι δίνεις
Μα δε φελλά η παρηγοριά
Μ’ όνειρα σαν μας ντύνεις
Ο θάνατος του φωτός, καταπραϋντική μελωδία!
Μνήμη θαμπή απρόσκλητη
Μέσα στο νου μου τρίζεις
Στις φευγαλέες μου ματιές
Σαν θλίψη λαμπυρίζεις
Στις φωταψίες της καθημερινής μας αίγλης απολιθώνεται το παρόν
Τα πιο όμορφα μας ποιήματα
Ειν’ οι μικρές στιγμές μας
Παντοτινά μας ρήγματα
Στις κρυφές χαρές μας
Στα σοκάκια του γαλαξία τριγυρνούν οι πιο ντόμπροι αλήτες!
Πικρές που ειν’ οι χαραυγές
Σαν τα’ όνειρα μας κλέβουν
Μνήμες θαμπές απρόσκλητες
Πάντα μας συντροφεύουν
Η ευτυχία εν τέλει αναμένει τους θαυματοποιούς των καιρών
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
