| |
Το τρένο φεύγει στις εννιά,και είναι ακόμα μία
με τσέπη άδεια απο λεφτά πηγαίνω Γερμανία
πατρίδα μου με πόνεσες,μα δε κρατώ κακία
καλύτερα στήν ξενιτεία παρά στην αδικία.
Χιλιάδες άψυχα κορμιά,βαγόνια στοιχειωμένα
πηγαίνουνε στήν ξενιτεία με τα φτερά κομμένα
μανούλες κλαίνε τα παιδιά που φεύγουν μακριά τους
τα όνειρα και μια αγκαλιά μόνη παραηγοριά τους
Εκεί στα ξένα κι αν χαθώ όπου κι αν σεργιανίσω
πατρίδα μου θα νοσταλγώ σε σένα να γυρίσω
κι αν με πονάς και με πετάς στα πέρατα του κόσμου
για σένα εγώ είμαι τυφλός κι είσαι εσύ το φώς μου
Κι αν αναγκάστηκα μακριά να φύγω να μισέψω
θα έχω ελπίδα στήν καρδιά πάλι να επιστρέψω
γιατί το ξένο το νερό φαρμάκι θα μου γίνει
και το φαί θα ναι θηλειά που το λαιμό μου πνίγει
Κι αν πάλι μείνω εκεί και δεν τα καταφέρω
μια χάρη μάνα σου ζητώ για να μην υποφέρω
πάρε τριχιά και κάντηνε κόμπο να με κρεμάσεις
το γιό σου το μονάκριβο για πάντα να ξεγράψεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
