Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Και ους ο έρως συνέζευξε…
 ποτέ το μακριά δεν ήταν τόσο κοντά... αφιερωμένο
 
Πάλι το θολό φεγγάρι τριγυρίζει
στην αυλή των ονείρων
Ήρθε και σήμερα
Κι άνοιξε η υποδοχή την αγκαλιά της
Διάπλατα
Τι κι αν είναι μακριά
Τι κι αν της λείπει
Στην έξαψη ο θυμός της εξατμίζεται
Και η παράδοση, αμαχητί
στο αδηφάγο πάθος, το άσβεστο
Έρωτας που συντρίβεται αναίμακτα

Χαμογελούν τα έπιπλα στο γνώριμο της μορφής
και το κρεβάτι υποκλίνεται στο άρωμα της ανάσας
Για λίγες ώρες, πάλι θα ζήσει μύθους εποχής
Εποχής αλλόκοτης, γι’ αυτούς τους δυο
μοναχικούς περιπλανώμενους κομήτες

Απελπισμένοι οι εραστές, απεγνωσμένα τα όρια
υποκύπτουν στις ηδονές του απείρου
και του απειροελάχιστου

Δυο νοητοί ομφάλιοι λώροι δένουν τις σάρκες τους σφιχτά
σχεδόν απάνθρωπα
Αρχέγονες εκρήξεις τρέφουν την ύπαρξή τους
Κι ο κορεσμός μοιάζει η μόνη διέξοδος
Μονόδρομος η επιστροφή στην εγκόσμια λήθη

-Πρέπει να φύγεις
-Άφησέ με λιγάκι ακόμα στ’ όνειρο.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Black forest
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
justawoman
23-07-2007 @ 18:29
θραύσματα εποχών που επιστρέφουν
"…κι έτσι, ο αρχάγγελος Μιχαήλ πήρε την ψυχή του κι έφυγε… Θέλει να τον θυμάσαι όπως ήταν… ένα ποταμάκι, που χύνονταν στην απεραντοσύνη… ένα μπουκέτο, που άνθισε σε ξερότοπο κι έφερε την άνοιξη… και έλιωσε τα χιόνια της ψυχής σου, που άνοιξε διάπλατα να τον δεχτεί, αντανακλώντας μύρια χρώματα…"

καληνύχτα στιχόπολη
::love.::
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
23-07-2007 @ 19:16
Αφού πρόκειται για όνειρο πάω πάσο ::smile.::
Αγνή
23-07-2007 @ 20:09
Έρωτας που συντρίβεται αναίμακτα

Θες σχόλιο;
Ηλιαχτίδα
23-07-2007 @ 23:43
άφησε με στο όνειρο...
(μονο που τα ονειρα δεν κρατούν..) ::sad.::

Καλημερα Στέλλα μου.. πολυ όμορφο το ρομαντικό σου.. ::love.::
Spartinos
24-07-2007 @ 00:18
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΣΤΕΛΛΑ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::up.::
marakos1948
24-07-2007 @ 00:39
χωρίς λογια στα αγαπημένα μου ::up.::
CHЯISTOS P
24-07-2007 @ 01:14
Αρχέγονα και μυστηριακά εμ-βαθαίνεις τα συναισθήματα για άλλη μια φορά, Καπετάνισσα !
Φαληρέας
24-07-2007 @ 01:41
::up.:: ::love.:: ::yes.::
Ανδρομάχη
24-07-2007 @ 01:51
-Πρέπει να φύγεις
-Άφησέ με λιγάκι ακόμα στ’ όνειρο.


Πολυ ομορφο!
Αστρογιογγι
24-07-2007 @ 02:14
Τρελαινομαι για επιπλα ματακηδες!...χα!
χαμογελω κι εγω...μου φτιαξες την μερα...
Πολυ ομορφο Στελλα!!!
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
24-07-2007 @ 04:29
Αρχέγονες εκρήξεις τρέφουν την ύπαρξή τους
Κι ο κορεσμός μοιάζει η μόνη διέξοδος
Μονόδρομος η επιστροφή στην εγκόσμια λήθη

::theos.:: ::up.:: ::theos.::
ΛΕΩΝ53
24-07-2007 @ 05:06
Χθες μας δάγκωνες στον ξύπνιο μας .....και σήμερα στον ύπνο μας....... ::theos.::
ΑΙΟΛΟΣ
24-07-2007 @ 05:59
Δυο νοητοί ομφάλιοι λώροι δένουν τις σάρκες τους σφιχτά
σχεδόν απάνθρωπα

Και τα σκοτάδια τυφλωμένα απ΄ το πάθος τους
υποχωρούν κι αργοσαλεύουν…

Υπέροχη Στέλλα οι ανάσες σου πάντα όμορφες…
Την αγάπη μου…
::hug.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
24-07-2007 @ 08:36
οκ.
Πρέπει να φεύγεις για τ' όνειρο ::smile.::
Τι να γράψω βρε Στέλλα για τούτο;;;
Θα 'θελα να το ζήσω ::wink.::
giannisanas
24-07-2007 @ 09:10
Για λίγες ώρες, πάλι θα ζήσει μύθους εποχής
Εποχής αλλόκοτης, γι’ αυτούς τους δυό
μοναχικούς περιπλανώμενους κομήτες

Μονόδρομος η επιστροφή στην εγκόσμια λήθη

δε ξέρω τι να σχολιάσω
AleXandros K.
24-07-2007 @ 09:30
Δυο νοητοί ομφάλιοι λώροι δένουν τις σάρκες τους σφιχτά
σχεδόν απάνθρωπα

φοβερή σύλληψη Στέλλα
seizeTHEday
24-07-2007 @ 13:08
Τι να σου πω; Υπέροχο;
Ότι και να σου πω είναι λίγο...

... ::kiss.:: + ::hug.:: + ::love.:: ...
Aris4
24-07-2007 @ 14:57
This sounds like a ::blush.:: wet dream ::blush.::

aaaaaaa ....... sorry Stellaaaaaa ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο