| |
| | Έρως ο κυνικός |  | | | (Ε) | | |
Μία ηλιαχτίδα στην πλαγιά του λόφου.
Τον έρωτα μην τον λες έρωτα, να τον λες
. ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ.
Αναζητώντας τα όρια. ΤΡΕΞΕΕΕ!!!
Κι όμως.
Παραμένεις στον λαβύρινθο.
Το χαμόγελο καρφωμένο οπωσδήποτε.
Με ταβανόπροκες!!
Αεικίνητα του έρωτα -τα θέλω-.
αναζητούν σκόπιμα την ματαιότητα.
Σηκώνεις το βλέμμα και ικετεύεις την πανσέληνο.
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ!!!
χαχαχαχα. Τι πλάκα έχει το φεγγάρι. Είναι τέλειο!!!
Κρύβει την παγωμένη μαύρη του μούρη, βάζοντας στην
βιτρίνα την φωτεινή (ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ)
εκμεταλλευόμενο την ανάγκη για αγάπη και ηδονή.
Είναι και γαμώ.
Πολύ το γουστάρω το φεγγάρι.
Κάνει πολλά χρόνια αυτή την δουλειά.
Προσφορά και ζήτηση σου λέει.
Στηρίζεται στην μοναξιά και στην παγκόσμια καυλωμένη
ηλιθιότητα της διαιώνισης του είδους των πιθήκων.
Μίλησε κανείς?
Τι? Δεν συμφωνείς και μ' αγαπάς?
Μα ναι
κι εγώ σ' αγαπώ κι εσύ μ' αγαπάς.
Αγαπιόμαστε και θέλουμε να μπούμε ο ένας στο σώμα του
άλλου αναζητώντας....ένα τσιγάρο.
Γίνομαι κυνικός?
Τι πρέπει να κάνω?
Να χαμογελάω!
Ναι βέβαια, το χαμόγελο καρφωμένο οπωσδήποτε.
Πως? Το χαμόγελο είναι σαν μία ζεστή ηλιαχτίδα
στην πλαγιά του πράσινου λόφου?
Ποιου λόφου? Αα, δεν ξέρεις.
Λοιπόν να σου πω κάτι?
Τώρα τελευταία δεν έχω και πολύ όρεξη για έρωτες.
Και ξέρεις γιατί?
Εμ βέβαια, γιατί να ξέρεις.
Γιατί είναι πολύ εύκολο γλυκιά μου. Πάρα πολύ εύκολο.
Γιατί δεν έχει ανωτερότητα, είναι απλά ανάγκη,
κάτι σαν να σε έχει πιάσει κόψιμο ας πούμε.
Έλα, έλα, ας κοιμηθούμε τώρα,
γιατί κλαις, ναι σ΄ αγαπάω,
ναι για πλάκα τα λέω,
για να γελάσουμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
26-07-2007 @ 08:28 | Τώρα τελευταία δεν έχω και πολύ όρεξη για έρωτες.
Γιατί είναι πολύ εύκολο γλυκιά μου. Πάρα πολύ εύκολο.
Γιατί δεν έχει ανωτερότητα, είναι απλά ανάγκη,
::no.:: εμείς μεταλασσόμαστε όχι ο ΄Ερωτας σε αυτόν εμείς δίνουμε ψυχή...αν έχουμε ..... ::love.:: ::yes.::
Νάσαι καλά, καλό σου απόγευμα.
Γίνομαι κυνική?
| | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
26-07-2007 @ 08:46 | όχι Νεφέλη, δεν γίνεσαι κυνική
Επειδή είναι κόστους αμελητέου, το σχόλιο σου είναι σχόλιο αναμενόμενο
Ευχαριστώ ::smile.:: | | justawoman
26-07-2007 @ 11:43 | Είναι μάλλον θέμα ορισμού
Αν ορίσουμε έρωτα απλά το κάλεσμα της φύσης για τη διαιώνιση του είδους (των εξελιγμένων πιθήκων)... τότε όντως απευθύνεται στον κατώτερο εαυτό του ανθρώπου και όλα τα άλλα είναι τα περιτυλίγματά του για να είναι ελκυστική η διαδικασία.
Αν ορίσουμε τον έρωτα σαν την κινητήρια δύναμη για πάσης φύσεως δημιουργία, άρα ζωή, τότε η συμμετοχή του πνεύματος, του ανώτερου εαυτού δλδ είναι απαραίτητη... κι ο έρωτας αναγνωρίζεται ως μια πράξη πνευματική, άρα κι ανώφελη
Είναι λοιπόν θέμα επιλογής και συναίσθησης της επιλογής
Το ποίημα βέβαια, στη διάσταση που το ορίζει ο τίτλος του, μου άρεσε | | Α.Ε. ΕΠΕ
26-07-2007 @ 15:48 | Παραποιητή μου, μάλλον απογοητεύτηκες από τη συμμετοχή μας στο πρωινό σου.
'Έλα, εγώ, του στρατηγού, το χάρισα, τελικά, στη Λουκρητία.
::sad.:: | | AleXandros K.
26-07-2007 @ 15:59 | Δε ξέρω αν συμφωνώ απόλυτα...το κακό είναι όμως ότι δε ξέρω αν διαφωνώ απόλυτα...ίσως τελικά να έχεις και δίκιο Παραποιητά μου....ίσως όλα αυτά περί έρωτα να είναι απλά νοητικές κατασκευές που χρησιμοποιεί ο πρωτόγονος εγκέφαλος μας για να ανταποκριθεί στις κοινωνικές επιταγές του "πολιτισμένου" κόσμου μας...Αλλά σε τελική ανάλυση και τί δεν είναι νοητική κατασκευή... ::lost.:: | | renouli
26-07-2007 @ 17:54 | Μοναδικό, όπως πάντα. | | Αγνή
26-07-2007 @ 20:20 | Δεν με απογοητεύει η γραφή σου, με σοκάρει
το ότι το βιώνεις...
Δεν είναι διανόημα, όχι, είναι πριν από την διάνοια. | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
26-07-2007 @ 22:23 | Δεν απογοητεύηκα εταίρα μου. Το πρόσεξα το σχόλιο σου και μου άρεσε πάρα πολύ
Φίλοι
Ο καθένας μας διαμορφώνει άποψη αναλόγως τις εμπειρίες του
και αναλόγως το σημείο που βρίσκεται συναισθηματικά ή και νοητικά την στιγμή του σχολίου.
Οπότε, σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια.
Σημασία τελικά έχει η όποια γνώμη η οποία κι εμένα θα πλουτίσει και όχι η συμφωνία ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
