| |
χάρτινο χώραφι με αγκάθια απο γυαλί
σχίζουν τα χέρια μου όταν πάω να τ'αγγίξω
και το έδαφος ζητάει αίμα διαρκώς
κόκκινη η ακρογυαλιά, βαμμένη απο ζωγράφο ερημίτη
και κατάλευκο το νερό σμίγει οπως το γάλα
με το αίμα στο ποτήρι
και 'συ θλιμμένος σε μια σπηλιά αναστέναζεις
και κάθε στεναγμός σου σαν σεισμός
σκοτώνει όνειρα και κανεί τα παιδιά να τρομάζουν
σβήνει φωνές και συζητήσεις κι αφηνει μόνο
τις ματιές και τα νεύματα για να μιλήσεις
τι θλιβέρο τοπίο μοιάζει
όπως να περασέ μια λάβα
και να είχε κάψει να έφερε να εφέρε μιζέρια και καταστροφή
και 'συ θλιμμένος σε μια σπηλιά αναστέναζεις
και κάθε στεναγμός σου σαν σεισμός
είναι ωραίο όταν δεν μπορείς να πλησιάζεις
και μένεις απο μακριά να το θαυμάζεις
αυτο το τόσο άθλια σφαγμένο πρωϊνό....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
