Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εσύ φταις
 στις μοναχικές ψυχές (χωρίς άλλο σχόλιο)
 
Εσύ φταις..

Το να ‘σαι μόνος έχει τίμημα βαρύ,
λείπει η φροντίδα, η αγάπη, το καθήκον,
δεν έχεις πού να αποδώσεις την στοργή
και είσαι μόνιμα στα βλέμματα των λύκων.

Η μοναξιά, είναι μια δύσκολη ζωή
κάνει τον άνθρωπο αυτάρκη και γενναίο,
μόνος το βράδυ, μα και μόνος το πρωί
κλείνεις τις πόρτες της χαράς σου στο μοιραίο.

Κι έτσι μαθαίνεις να χαλκεύεις το Εγώ,
σίδερο γίνεσαι στα Θέλω και στα Πρέπει,
κάθε σου τόλμημα μετράς με τον ζυγό
κι απλώνεις πόδι αν το πάπλωμα επιτρέπει...

Μα το φορτίο της ζωής σου είναι βαρύ
κι η αποκοτιά κάθε στιγμή παραμονεύει,
κάπου σαν όνειρο να νιώσεις θαλπωρή
και μι’ αγκαλιά μ’ ένα φιλί να σε μαγεύει !

Ποιος να σκεφτεί τις ματωμένες σου αντοχές
όταν σε βλέπει σαν το σίγουρο το θύμα ,
που θα σ‘ αλώσει δίχως να ‘χει ενοχές
και το πρωί θα πει αντίο, δίχως κρίμα ;

Μα είσαι μόνος, μη ζητάς αποδοχή...
κανείς δεν παίρνει του αδύναμου το μέρος..
βλέπεις.. πως ζούμε σ’ έναν κόσμο μ' ανοχή…
Εσύ θα φταις !… άντε κι ελάχιστα, ο Έρως !
-.-

[B]καλό ταξίδι μάτια μου, στα πελάγη της μοναξιάς σου
- και είναι ευχή από καρδιάς -[/B]



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Θολό τοπίο
      Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά,Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !
 
Μαρία Χ.
31-07-2007 @ 08:32
Τί γράφεις Παναγία μου... τιμή μας που σε διαβάζουμε Χρήστο...
Άθη Λ.
31-07-2007 @ 08:43
Φτιάχνεις τις λέξεις Χρήστο μου οι έρμες να πονάνε
και βρίσκουν κέντρο την καρδιά και ίσια εκεί χτυπάνε
::love.::
elena351
31-07-2007 @ 08:49
Symfwnw me th Maria....timh mas!!! ::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
agrampeli
31-07-2007 @ 08:55
Κι έτσι μαθαίνεις να χαλκεύεις το Εγώ,
σίδερο γίνεσαι στα θέλω και στα πρέπει,
κάθε σου τόλμημα μετράς με τον ζυγό
κι απλώνεις πόδι αν το πάπλωμα επιτρέπει...

Χρήστο την καλησπέρα μου έγραψες πάλι και συμφωνώ με τον στίχο της Άθης ::up.:: ::love.::
Spartinos
31-07-2007 @ 09:23
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!! ΧΡΗΣΤΟ
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ::up.::
CHЯISTOS P
31-07-2007 @ 10:17
το ΑΕΡΙΚΟ έγραψε (και το ευχαριστώ) :

Ειναι πανεμορφο να εισαι μονος κατ`επιλογη...
Και να νιωθεις ομορφα,ξεροντας πως ουτε εσυ
φταις,μα ουτε και ο ερωτας..
Και σιγουρα αυτος ο κοσμος,δεν ανεχεται
τους αυταρκεις και τους γενναιους..
Δεν ειναι ολες οι μοναχικες ψυχες το ιδιο..!!!
Να εισαι καλα.Μ`εκανες και ξαναθυμηθηκα τα
Μοναδικα ``Παγια`` του Σωκρατη Μαλαμα..
Καλο Δροσερο Απογευμα...και μην ξεχνας.!!
Καλυτερα μονος κι αντιμετωπος με την απουσια,
παρα συντροφια,με παρουσες απουσιες....!!!
Dimitri Favvas
31-07-2007 @ 11:58
κανείς δεν παίρνει του αδύναμου το μέρος
σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα Χρήστο.
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
31-07-2007 @ 13:03
..........................................................................
Μαρία Χ.
31-07-2007 @ 13:05
"Καλυτερα μονος κι αντιμετωπος με την απουσια,
παρα συντροφια,με παρουσες απουσιες....!!!"

Αυτό το ακολουθώ σαν Ευαγγέλιο στη ζωή μου!! Γειά σου ΑΕΡΙΚΟ!!!
Μαρία Χ.
31-07-2007 @ 16:03
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς & Χαράλαμπος Γαργανουράκης & Τάνια Τσανακλίδου ( Τερτσέτο )
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Δημήτρης Υφαντής & Λιζέττα Καλημέρη ( Τερτσέτο )

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς




Δεν βρήκα κάτι καλύτερο να σου αφιερώσω για καληνύχτα Χρήστο μου.. όνειρα γλυκά...
AleXandros K.
31-07-2007 @ 16:58
Μπράβο Χρήστο...πολύ ωραία απόδοση...ειδικά η τρίτη στροφή πολύ ζωντανή!
ΛΕΩΝ53
01-08-2007 @ 01:56
Το ξέρω Χρήστο μου ότι εγώ φταίω.......Ναι Χρήστο μου, εγώ και το κεφάλι μου το ξερό. Σε ευχαριστώ Χρήστο μου και για την αφιέρωσή σου.......έλα βρε δεν ήταν ανάγκη....... ::theos.:: Με έκανες και ανατρίχιασα πάλι.....
CHЯISTOS P
01-08-2007 @ 02:45
Ηλία μου, αυτό το ποίημα, μαζί με ορισμένα παλιότερα το ενέταξα σε μία νέα συλλογή με το όνομα : "Θολό τοπίο". Εξ ορισμού, λοιπόν, είναι πιθανό αυτές οι δημιουργίες να μην είναι ορατές από πολλούς... Αυτοί που είναι κοντά όμως, τις βλέπουν...
Σας ευχαριστώ όλους.
CHRISTOS P
01-08-2007 @ 07:36
::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο