| |
[B][I]Δροσερό μου αεράκι,μικρό κι ανήλιαγο στενάκι θα 'ρθω πάλι
θέλω να σε σεργιανίσω,και απ' τήν αρχή ζωή μου πάλι να σε ζήσω
γουλιά γουλιά θα σε ρουφήξω σαν το παλιό το σέρτικο τσιγάρο
και το γλυκό σου το φιλί σαν καλημέρα μοιάζει το πρωί το θέλω πίσω
Δε ζωντανεύουν οι νεκροί μου είπαν πάλι,μη κάνεις όνειρα
και είναι τρέλα,παραζάλη να χτίζεις πύργους και παλάτια στα λασπόνερα
μα εγω και πάλι δεν τούς άκουσα,και τ'αποφάσισα να ρθω σε σένα
να ξανακάνω οτι δεν έκανα,να φτάσω τ'όνειρο το μακρυνό που πρίν δεν έφτασα
Να περπατήσω στη βροχή να δω που φτάνει η αντοχή ενός που αγάπησε
να δω πως είναι η ζωή ενός που ψάχνει το φιλί και που μετάνιωσε
αλήθεια θα σε ξαναδω; η μήπως πάλι θα χαθώ σ'άγνωστα πέλαγα
ελπίδα η παρηγοριά θα με κεράσει μια καρδιά που όμως δεν ξέχασα
Το ξέρω ίσως μ'αρνηθεί,ίσως δεν θέλει να με δεί ο χρόνος πέρασε
κι εκείνη η μαγική φωνή μη πλησιάζεις να μου πεί,πως με ξεπέρασε
μα είναι καλύτερο αυτό να το ακούσω να το δω παρά να καίγομαι
μ'αμφιβολία στό μυαλό αλλο κουράγιο δεν θα βρω δεν το ανέχομαι
Μπορεί να νιώθει μοναξιά να θέλει χάδια και φιλιά να με συγχώρησε
με λόγια,ψεύτικο θυμό να ξεπεράσει ενα δεσμό κανείς δεν μπόρεσε
αν είναι η αγάπη δυνατή κι απ'τη δική της την αυλή θα βγούν χρυσάνθεμα
γιατί δεν είναι ο έρωτας κελί να μας κρατήσει φυλακή δεν είν' αμάρτημα[/I][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
