Λύχνος του Αλλαδίνου
31-07-2007 @ 18:39 | Πολύ όμορφο, καλημέρα | |
Aris4
31-07-2007 @ 18:48 | ::up.:: ::laugh.:: Κοιτα ... κοιτα τη χαρα που εδωσες σε μενα !!!!!!
Μμμμμμμ ::kiss.:: μααααα !!!!!!!! | |
gavgav_no1
31-07-2007 @ 18:48 | Ωραια τα λες μανδάμ, όσα μπόρεσα να καταλάβω τουλάχιστον,
αλλά εκεί στο τέλος πολύ με στεναχώρησες, τι να σου πω...
Μα να μη μπορείς να της γράψεις ένα τραγουδάκι αυτής της Χαράς?
Σιγα το πραμα καλέ !
Αντε, επειδή σε συμπάθησα, θα σου γράψω εγώ ενα σουξεδάκι
να τη βγάλεις την υποχρέωση
::wink.:: | |
justawoman
31-07-2007 @ 18:57 | την καλημέρα μου στιχάκηδες
::smile.::
Λύχνε, σ' ευχαριστώ
καψούρηηηη Άρηηηη, μόλις σε διάβασα... χε χε ::kiss.::
Κύριε σκύλε νάμπερ ουάν,
η χαρά χαρά δεν έχει
και χάρά στη ποιός την έχει...
ορίστε σας διευκολύνω με το ρεφραινάκι...
αναμένω τα κουπλέ
και θα είμαστε κομπλέ ::laugh.:: | |
seizeTHEday
31-07-2007 @ 21:00 | Καλό σου μήνα υπέροχη justasmileofoursoul !!!
::hug.:: + ::love.:: | |
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
31-07-2007 @ 22:46 | Η περισσότερη χαρά χωρίζεται/ενώνεται σε δύο μέρη. Την φιλαυτία και την αμεριμνησία.
Αν καθήσει κάποιος να την αναλύσει δεν πρόκειται για κάτι σπουδαίο αλλά για κάτι περιστασιακό
που τελικά οδηγεί στην θλίψη. Μόνο όταν κάποιος καταφέρνει διαρκώς να δίνει
μόνο αυτός ίσως νιώσει κάποιο ουσιαστικό είδος χαράς επειδή διαρκώς δίνει και λαμβάνει.
Κάπως έτσι τέλος πάντων και ανήκω όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στην κατηγορία την πρώτη.
Καλό μήνα just. | |
ειρήνη
01-08-2007 @ 01:34 | πολύ μου άρεσε αυτό που έγραψες Στέλλα ::smile.::
| |
ΛΕΩΝ53
01-08-2007 @ 02:34 | .........δυό δράμια ανύποπτου ήλιου.......
Υπέροχη Στέλλα με τους στίχους σου τους άπαιχτους..... ::theos.:: | |
annaΤi
01-08-2007 @ 02:45 | Το θυμάμαι... και ξέρεις... πως "τα λόγια είναι περιττάαααα"
Φιλιά alter μου... χαχα... ::cool.:: | |
Φαληρέας
01-08-2007 @ 02:52 | ::hug.:: ::yes.:: ::up.:: | |
giannisanas
01-08-2007 @ 03:28 | είναι τόσο όμορφο ρε just, αποδίδεις τόσο καλά το νόημα
αλλά εγώ βιώνω ένα μέσο επίπεδο ύπαρξης με αναλαμπές ιδιαίτερης χαράς κι επισκέψεις πόνου. Αυτό που δυσκολεύομαι ν΄αντέξω και να ανεχτώ είναι η ανία αυτή η πραγματική κόλαση που αποτελεί κιόλας κάτι πολύ συνηθισμένο για τον ανθρώπινο βίο | |
αθέρας
01-08-2007 @ 05:21 | ::oh.:: | |
agrampeli
01-08-2007 @ 05:22 | πολύ μου άρεσε ::up.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
AleXandros K.
01-08-2007 @ 06:11 | Ω χαρά!
Ας μπορούσα μονάχα
να σου γράψω ένα τραγούδι
Γράφουμε τη λύπη μας και ζούμε τη χαρά μας (όταν έρχεται!)
Πολύ όμορφο Στέλλα μου...και σαν σκέψη και σαν απόδοση... | |
MARGARITA
01-08-2007 @ 07:04 | Με το απόσπασμα του Χιόνη Στελίνα μου ....θες και σχόλιο;;;;;
αμ δε,,,,εσύ πας διακοπές και εγώ περιποιούμαι την μάννα μου...χαλάλι της ::love.:: | |
Denis
01-08-2007 @ 12:22 | Ανεπιφύλαχτα με Αλέξανδρο! ::rol.:: Καλό μήνα, Στέλλα! | |
Ayane_14
02-08-2007 @ 01:25 | ::smile.:: ::angel.:: | |
χάρης ο κύπριος
03-12-2008 @ 15:47 | 1000 ευχαριστώ για την αγάπη σου !
νάξερες τι ξημέρωσε την επόμενη χαραυγή...
::1326.:: | |
Ιππαρχος
03-12-2008 @ 22:36 | Μπράβο για το κείμενο και την αφιέρωση βεβαίως... | |
neyro
03-12-2008 @ 23:55 | Με δυσκολεύεις
Όλο γυρίζεις, πουθενά δε χωράς
Φεύγεις... έρχεσαι
αναλλοίωτα όμορφη
............
Περαστική κι απ’ το δικό μου χώμα
..................
Πώς να σε περιγράψω;
Αερικό;
Λάμψη στιγμιαίας όρασης;
Ριπή οξυγόνου στα πνευμόνια;
Πώς;
που δε μοιάζεις με τίποτε
και σου μοιάζουν τα πάντα
καθώς τ’ αγγίζει η φωτοβόλα αύρα σου
............
καλημέρα στελλα μου ::theos.:: ::love.:: | |
χρήστος
04-12-2008 @ 00:20 | τι άλλο να πω για τη γραφή σου πια... με συγκλονίζει...
να είσαι καλά | |
Κακτίνα
04-12-2008 @ 00:29 | απλές εικόνες κατάλληλα δοσμένες, μια ομορφιά Στέλλα μου | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
04-12-2008 @ 03:21 | Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Χ-Τ-Ι-Κ-Ο
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Οροφέρνης
04-12-2008 @ 04:50 | Αυτή η ανάλαφρη γραφή σου... Όμορφο | |
artista_k
04-12-2008 @ 07:53 | Ααααμάν just μου.... ::love.:: | |
Θαλπωρή
04-12-2008 @ 08:04 | που δε μοιάζεις με τίποτε
και σου μοιάζουν τα πάντα
καθώς τ’ αγγίζει η φωτοβόλα αύρα σου
Σε βάφτισαν χαρά
και με το Χι σου το μεγάλο
διαγράφεις μονοκονδυλιά τις θλίψεις μου
Με τραβάς απ’ το μανίκι
και με σέρνεις στο φως
Κι ω του θαύματος
καθόλου δε φοβάμαι
καθόλου δε με καίει
Αχ πόσο εφήμερη είναι η χαρά και πόσο μόνιμη η λύπη....
Ας κρατούσε λίγο παραπάνω, ή έστω να μ'επισκεφθόταν πιο συχνά....
Φοβερή προσέγγιση σε ένα τόσο όμορφο θέμα ::up.:: ::up.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
04-12-2008 @ 09:21 | Ας μπορούσα μονάχα
να σου γράψω ένα τραγούδι
===================
Ατραγούδιστη θα μείνει,
μα γι' αυτό,πικρά μην κλάψεις.
Υστερ' απο τέτοιο ύμνο..
τί τραγούδι να της γράψεις?
::love.:: ::hug.:: ::love.:: | |
**Ηώς**
04-12-2008 @ 13:41 | Ας μπορούσα να δώσω στη λύπη μου
δυό δράμια ανύποπτου ήλιου
κι ένα μενεξεδί χαμόγελο
πολύ όμορφη αφιέρωση Στέλλα! ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |
 |
