AleXandros K.
02-08-2007 @ 11:57 | Γιάννη μου πολύ αγωνιώδεις σκέψεις σε βασανίζουνε...
μου άρεσε πολύ όλο...
και οι λέξεις σου και οι εικόνες σου και τα νοήματά σου... | |
ΑΠΡΙΛΗΣ
02-08-2007 @ 12:35 | Γιάννη έχεις τον δικό σου τρόπο γραφής(και σου το είχα γράψει σε ιδιαίτερο μήνυμα)
'Και πως αντέχουν τα παιδιά και οι αθώοι?"(ένας δραματικός στίχος)
Επίσης οι δυο τελευταίοι στίχοι
'πόσο απέλπιδα αισιόδοξος οφείλει να'ναι κανείς
ή άλλως...άγιος" | |
justawoman
02-08-2007 @ 15:14 | Σαν προσευχή είναι αυτό το ποίημα!
...και η κατακλείδα του συγκλονιστική
στη διαπίστωση του ανέφικτου και την αδιόρατη ελπίδα που αναδύεται
"μα τώρα νιώθω πως καταλαβαίνω
πόσο απέλπιδα αισιόδοξος οφείλει να 'ναι κανείς
ή άλλως ...άγιος"
::yes.:: | |
foteinos
03-08-2007 @ 02:06 | Πολύ βαθύ και τραγικό και συμφωνώ με την Στέλλα για την κατακλείδα του | |
KTiNoS
03-08-2007 @ 04:54 | poly vari gia kalokairi ....
::wink.:: | |
Αγνή
03-08-2007 @ 06:16 | Η κατακλείδα είναι που δεν μου άρεσε καθόλου..
Όλο το άλλο ανθρώπινο, ο επίλογος σαν να
επισφραγίζει την ματαιότητα του προηγούμενου
τμήματος... | |
balistreri
04-08-2007 @ 05:13 | Ναι, η αϋπνία φταίει... | |
 |
