| |
φέρνει ζάλη στο μυαλό και στα μαλλιά αλάτι
το καλοκαίρι πορφυρό μπροστά στα δυο σου μάτια
κάποιο παιχνίδι παιδικό ή μια παλιά αγάπη
δύση και ανατολή ζωή σε δυο κομμάτια
ένα φιλάς για την καρδιά κάτω απ' το μαξιλάρι
και τ' άλλο το 'χεις για του νου τ 'αλλόκοτα γινάτια
τι νύχτες που φεγγοβολά σαν βλέπεις το φεγγάρι
ανώφελα δακρύζοντας τα κόκκινά σου μάτια
ακούς λόγια της θάλασσας και μουσική απ' το κύμα
αλήθεια πόσα ονόματα ξέρεις σε μια ζωή
ίσκιος που κοντοστάθηκε τριγόντας κάποιο κλήμα
και σκέψη απο το όνειρο λευκή και φτερωτή
λουλούδι αυγουστιάτικο κλωνάρι ξεραμένο
χειμώνα αφουγκράστηκες μ' ακόμα πως να 'ρθει
μες στα γαλάζια τα νερά σβήσε το ξαναμένο
το σώμα που αρματώθηκε του ήλιου τη στολή
γέρο στραβέ κι αλλόκοτε χρόνε μου ακαμάτη
μέριασε λίγο που περνά η μοίρα πιο μπροστά
πόσες χωράνε ανατολές στου καθενός την πλάτη
γεμάτες τρύπια όνειρα, γεμάτες μοναξιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
