| |
[I][B]Ήμουν κάποτε και ‘γω σε ένα πλοίο
Ξεκινήσαμε ταξίδι μακρινό
Ήμουν λίγο πάνω απ’ τα δεκαοχτώ
Κι είχα φίλο έναν πότη ολλανδό
Κάθε βράδυ στην καμπίνα του μεθούσα
Και τ’ αστέρια μέχρι την αυγή μετρούσα
Το πρωί όμως για να ξεζαλιστώ
Έπινα έναν καφέ πικρό
Στο καράβι κάθε βράδυ σε θυμάμαι
Στο προσκέφαλο μου εικόνα σου κρατώ
Περιμένω τη στιγμή για να γυρίσω
Αγκαλιά να σε κρατήσω τρυφερά
Στο κατάστρωμα επάνω κάνει κρύο
Στα αυτιά μου να σφυρίζει ο βοριάς
Είμαι μέσα στο κλουβί σαν το θηρίο
Και δεν ξέρω αν ακόμα μ’ αγαπάς
Γράμματα σου κάθε μέρα εγώ προσμένω
Να διαβάσω ομορφιά μου πως περνάς
Να μου πεις λόγια αγάπης περιμένω
Αγαπούλα μου μικρή μη με ξεχνάς[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
