| |
Στης πόλης τα στενά θα τριγυρνάω
χαράματα, αγάπη να ζητάω
από γυναίκες του δρόμου
Και η σκέψη να τρέχει
σαν τα άλογα του ιπποδρόμου
ντοπαρισμένη...
Τα φώτα γύρω μου αλήτες
που προσπαθούν να φωτίσουν
της νύχτες
Μα γιατί;
Γιατί δεν αφήνουν το σκοτάδι
Να με ακουμπήσει σαν το μητρικό χάδι
Να συναντήσω στον δρόμο μου τον Άδη
για να χαθώ......
Και να κατέβω στον άγνωστο τον κόσμο
μες στης φωτιάς το σύμπαν να χαθώ
μες στον ματιών σου την σπίθα να καώ
και να πεθάνω...
Μέσα στης λίμνης το νερό σε αντικρίζω
να μου γελάς και να δακρύζω
να κλαις και να γελάω
όπως πάντα......
Να με μισείς και εγώ να σε αγαπάω
όπως πάντα: Τα αντίθετα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
