Πάνω στα σύννεφα του ονέιρου ακροβατώ
στον ποταμό του έρωτα παραπατώ
με πλήγωσαν κι όμως ακόμα πετώ
δε θα πνιγώ,δεν σταματώ
τι περίεργο που είναι να αγαπάς
το νιώθεις ακόμα κι όταν πονάς,
πως να σταματήσεις τους χτύπους μιας καρδιάς?
πως να μπορέσεις βάση λογικής να προχωράς?
γνωρίζω ανθρώπους που δεν έχουν αγαπήσει ποτέ
και κάνουν πως τα ξέρουνε όλα πάντοτε
δίνουνε του κόσμου τις συμβουλές
και καλά για σου κλείσουνε της ψυχής σου τις ουλές
όμως δε μπορείτε να καταλάβετε πως νιώθω
είναι αδύνατον να κατανοήσετε τον δικό μου πόθο
πως να συλλάβετε της καρδιάς μου τον ρυθμό?
πως να νιώσετε τον δικό μου τον καημό?
γι αυτό πάψτε να με κρίνετε
καλύτερα μόνο μου να μ αφήνετε
ο έρωτας δεν έχει λογική
η αγάπη φωλιάζει μέσα μου εκεί
όσο για σένα που αγαπώ
δε ξέρω πόσες φορές πρέπει να σου το πω
με κάθε τρόπο στο έχω αποδείξει
κοίτα με στα μάτια,το βλέμμα μου πάλι θα το δείξει
μη φοβάσαι να με συναντήσεις
μην προσπαθείς μόνο πίσω από ένα τηλέφωνο να μου μιλήσεις
δεν καίγονται έτσι τόσες αναμνήσεις
είναι αδύνατον τόσες στιγμές να σβήσεις
το ξέρεις καλά γι αυτό τρομάζεις
την απαισιοδοξία σου όμως δεν τη βγάζεις
σκέψου καλά με τι άνθρωπο ταιριάζεις
και πάψε διλήμματα να βάζεις...
