| |
Για ένα ποτό μπήκα χθες βράδυ στην Πανδρόσου
μήπως κοπάσει της καρδιάς μου ο βραχνάς,
και σε αντίκρισα σκυμμένη στο ποτό σου
δυό ξένους ήλιους μες στο μπαρ να προσκυνάς.
Βαμμένη ήσουνα, μα η πίκρα μες στο βλέμμα
σε μεταμόρφωνε, Χριστέ μου και Ραβί.
Στου πληρωμένου του Παράδεισου το ρέμα
έμοιαζες να 'σαι πεταμένη αποσκευή.
Ίδιο το βλέμμα που ποτέ δεν θα ξεχάσω,
όταν απ' το άρμα σου ήρθε ή ώρα να λυθώ,
τότε που μου 'λεγες: " αν κάποτε σε χάσω
στα καταφύγια της νύχτας θα βρεθώ"
Για ένα ποτό μπήκα χθες βράδυ στην Πανδρόσου
πως να το ξέρω που 'χες χτίσει εκεί φωλιά,
και το σβησμένο , το παλιό το σ΄αγαπώ σου
φωτιές θα μ' άναβε ξανά όπως παλιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
