| |
[I][B]Το άρωμα σου απόψε με μεθάει
Βουλιάζω στου κορμιού σου τα νερά
Γυναίκα εσύ σκιά που με χαλάει
Και χάνομαι στου δρόμου τα στενά
Θα ζωγραφίσω πάνω στο κορμί σου
Κι ζωγραφιά θα χαραχτεί βαθιά
Θα κάνω μια καρδιά του παραδείσου
Με ανεξίτηλη μελάνι χαρακιά
Το άρωμα σου είναι αμαρτία
Κανένας δεν μπορεί ν’ αντισταθεί
Εκπέμπεις μια φευγάτη γοητεία
Το οίνε μου έχει αναστατωθεί
Άρωμα γυναίκας που με κυβερνάει
Εξωτική ομορφιά σε γαλανά νερά
Τη μνήμη μου την έχασα και πίσω δε γυρνάει
Πόσο θα γούσταρα να σ’ είχα αγκαλιά
Άρωμα γυναίκας διαπεραστικό
Θολώνεις το μυαλό μου σαν το ναρκωτικό
Δεν βρίσκω για εσένα καμία γιατρειά
Το αίμα μου παγώνει και σταματάει η καρδιά
Το άρωμα σου απόψε με μαγεύει
Τα χείλη σου μου δίνουνε φιλιά
Και το μυαλό μου τώρα ταξιδεύει
Στου ουρανού τα κόκκινα χαλιά
Στα όνειρα μου βλέπω τη μορφή σου
Κι εικόνα σου μου μένει στην καρδιά
Θα καταφέρω τα κενά μου να γεμίσω
Με τη δικιά σου αγέρωχη μάτια
Το άρωμα σου είναι αμαρτία
Κανένας δεν μπορεί ν’ αντισταθεί
Εκπέμπεις μια φευγάτη γοητεία
Το οίνε μου έχει αναστατωθεί[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
